بسّام گُرد به‌عنوان یکی از پیشگامان شعر پارسی، نقش مهمی در شکل‌گیری و گسترش این زبان در عرصهٔ ادب ایفا کرد. او از نخستین شاعرانی بود که به زبان پارسی شعر سرود و با بهره‌گیری از زبان بومی، هنر شاعری را در قالب‌های حماسی و سیاسی گسترش داد. شهرت او به‌ویژه به‌سبب سرودن اشعاری در ستایش دلاوری‌های یعقوب لیث در نبرد با عمار خارجی است. در این اشعار، بسّام با زبانی پرشور و خلاق، صحنه‌های نبرد و شجاعت فرمانده صفاری را به تصویر کشیده و وقایع تاریخی را در قالبی شاعرانه بازتاب داده است.
در کتاب تاریخ سیستان، به این شعر اشاره کرده و آن را از آثار برجستهٔ بسّام کرد دانسته است. این اثر نه‌تنها نشان‌دهندهٔ توانایی‌های ادبی او در پیوند دادن شعر با رخدادهای تاریخی است، بلکه گواهی بر عشق او به میهن و تلاش برای حفظ استقلال آن نیز به‌شمار می‌رود.
با توجه به منابع موجود، بسّام کرد جایگاهی ویژه در تاریخ ادبیات فارسی دارد. او با سرایش شعر به زبان پارسی در دوره‌ای که هنوز این زبان در آغاز راه خود بود، تأثیری ماندگار بر شاعران پس از خود گذاشت و نامش به‌عنوان یکی از پایه‌گذاران شعر پارسی در حافظهٔ فرهنگی و ادب فارسی باقی مانده است.
