$ 16
با نگاهی به تاریخ جهان، به خوبی می‌توان کنشگری میان ملت‌ها و دولت‌ها را تا هزاران سال پیش در میان‌رودان، مصر و تمدن پارس یافت. یعنی روابط دیپلوماتیک، جنگ، صلح، موازنه قدرت، فرستادگان دایمی و غیردایم و نمایندگی‌های سیاسی پدیدۀ تازه‌ای نیستند و از سنگ‌نوشته‌های هزاران سال پیش از میلاد در این سرزمین‌ها می‌توان آن‌ها را دید و بازشناخت. با این وجود، روابط بین‌الملل به مثابۀ دانش اجتماعی که اصول، بازیگران/ کنشگران، فرایندها، نظم/ بی‌نظمی و ساختار نظام بین‌الملل را مورد بررسی قرار می‌دهد، پدیده جدید بوده و در غرب پا گرفته است. از همین‌رو، با وجود کوشش‌های تئوریک از امریکای لاتین گرفته تا روسیه، از افریقا تا غرب آسیا و از جنوب آسیا تا شرق و شمال‌شرق آسیا، نگاه غربی بر جهان روابط بین‌الملل هنوز چیره است.
با درک این مهم، «مکتب روابط بین‌الملل کابل» و «خانۀ مولانا» کوشیدند یکی از کتاب‌های برجسته‌ای را که روایتی متفاوت از ریشه‌ها و شکل‌گیری دانش روابط ارایه می‌کند را نشر نمایند. این کتاب توسط آمیتا آچاریا و بری بوزان، دو اندیش‌مند برجستۀ روابط بین‌الملل، به مناسبت صدسالگی دانش روابط بین‌الملل در سال 2019 نگارش یافته است. این اثر از سوی گروهی از استادان و پژوهشگران زیر نظر میرویس بلخی از انگلیسی به فارسی برگردانده شده، مصطفی عاقلی آن را ویرایش و یک‌دست ساخته و ذبیح‌الله فطرت آن را صفحه‌آرایی کرده است. امید می‌رود این کتاب در جامعۀ علمی افغانستان، راهی به سوی بازخوانی و بازنگری آثار بومی باز نماید.