چکیده: در این تحقیق به کارکردهای اجتماعی، جامعه‌‌ساز و راه‌گشای مذاکره به‌عنوان پلِ ارتباطی میان گروه‌های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی پرداخته می‌شود. مذاکره روند پویایی است، که دو جانب با ماهیت جمعی و اجتماعی دارد. همچنان با منطق گفت‌وگویی و روش مذاکره، می‌توان میان شکاف‌های اجتماعی، سیاسی و قومی پل ایجاد کرده و آدم‌ها را باهم وصل کرد.
نظام‌های سیاسی امروزه از مذاکره و گفت‌وگو به‌عنوان پل ارتباطی و شناختی میان دولت‌ها و ملت‌ها استفاده می‌کنند. چون شباهت‌های فراوانی میان پل و مذاکره وجود دارد، که در این مقاله به آن‌ها پرداخته می‌شود.
همچنان گفت‌وگو و مذاکره ماهیت جمعی و خصلت گردآورندگی دارد. این خصلت جمعی و گردآورندگی سبب جلوگیری از تشتت و تفرق آدمیان و گروهای اجتماعی شده و سوء تفاهم نسبت به یکدیگر را می‌زداید.
