سرور مولایی در پانزدهم قوس/آذر سال ۱۳۲۴ هجری خورشیدی در ولایت غزنی متولد شد و آموزش‌های ابتدایی را در غزنی و متوسطه را در لیسه‌ی حبیبیه کابل به پایان رساند. او با کسب رتبه‌ای برتر در آزمون‌های کشوری، برای تحصیل در رشته زبان و ادبیات فارسی به ایران اعزام شد. تحصیلات عالی وی در دانشگاه تهران انجام گرفت، جایی که تحت نظر استادان بزرگی چون بدیع‌الزمان فروزان‌فر، عبدالحسین زرین‌کوب، و ذبیح‌الله صفا، دروس ادب فارسی را فراگرفت و مدارج علمی کارشناسی تا دکتری را با موفقیت طی کرد.
وی از سال ۱۳۴۸ تا ۱۳۶۹ هجری خورشیدی در بنیاد فرهنگ ایران به پژوهش در متون فارسی پرداخت و در پروژه‌های بزرگ همچون تصحیح شاهنامه فردوسی مشارکت داشت. همچنین، از سال ۱۳۵۴ هجری خورشیدی به تدریس در دانشگاه‌های ایران مشغول شد و تا مرتبه استادی تمام ارتقا یافت. پس از بازگشت به افغانستان، ریاست دانشگاه بامیان را بر عهده گرفت و خدمات ارزنده‌ای به آموزش عالی این کشور ارائه داد.
دکتر مولایی در خانواده‌ای ریشه‌دار و دیوان‌سالار پرورش یافت. پدربزرگ او که در دوره‌ای نایب مستوفی بود، به دلایل سیاسی و مذهبی مورد اتهام قرار گرفت و به شهادت رسید. پدر وی نیز به دلیل فعالیت‌های سیاسی، ۱۴ سال در زندان‌های کابل محبوس بود. این شرایط دشوار، اما سرشار از آموزش‌های سنتی و تجربیات غنی، تأثیر عمیقی بر شخصیت و مسیر علمی او گذاشت. وی از کودکی با ادبیات فارسی انس داشت و نخستین متون ادبی خود را نزد ملای مکتب‌خانه با آثاری چون گلستان سعدی و غزلیات حافظ آموخت. حافظه قوی و علاقه عمیق او به ادبیات، زمینه‌ساز موفقیت‌هایش در حوزه تدریس و پژوهش شد.
دکتر مولایی، پژوهشگر برجسته زبان و ادبیات فارسی، منتقد ادبی، و مصحح متون تاریخی، یکی از افتخارات مهاجرین افغانستانی ساکن ایران به شمار می‌آید. او از سال ۱۳۵۴ هجری خورشیدی در دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی ایران به تدریس زبان و ادبیات فارسی پرداخته است.
دکتر مولایی در یادداشت‌های خود، بارها به اهمیت آموزش سنتی، حفظ متون کهن، و انس با آثار ادبی فارسی تأکید کرده است. او در کنار تدریس، همواره به پژوهش و نگارش آثار علمی مشغول بوده و از سال ۱۳۹۳ به عضویت پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی درآمده است.
