جان سالیسبری
(1180-1115)
جان پارووس سالیسبری فیلسوف سیاسی دور میانه از برتانیا و نماینده اندیشه سیاسی مسیحی در این دور است. او مدتی را به عنوان اسقف در کلیسای در شارتر از توابع فرانسه خدمت کرد و بعدها در دستگاه دیپلماسی انگلیستان وارد شد.
در میان آرای عمده و اساسی در فلسفه سیاسی، نظریه معروف ارگانیک و بدنوار دولت در ادامه سنت ماکیاولی، سیاست‌مدار کلاسیک شرقی توانست اندیشمندان سیاسی بعدی را متأثیر سازد. در این اندیشه حاکم به عنوان سر، کلیسا به عنوان روح یا قلب، دهقانان به عنوان دست و پا و غیره مطرح شد.
او رابطه دولت و کلیسا را به شکل آگوستینی طرح کرد. یعنی جامعه را یک نهاد طبیعی و روحانی دانست که در واقع اختلاط شهر انسان و شهر خدا می باشد. محیطی که در آن مسیحیان هم حیوان صفت هستند و هم فرشته صفت. در این میان هردو گروه به دنبال بقای عدالت است و حاکم باید اصول قانونی را دنبال کند.
حکومت تشکیلی از مسائل دینی و الهی است که در آن حاکمیت وزارت الهی محسوب می شود و پاسخگو به خداوند می باشد. او در کتاب ” پولی کراتیسوس1 ” از حکمای زیاد تمثیل می کند که در تاریخ در نتیجه ظلم ایشان مورد غضب الهی قرار گرفته اند. او قتل های سیاسی حکام را نمونه خشم الهی می داند که مورد آن قرار داشته است.
جان سالیسبری به دنبال وحدت فلسفه های مسیحیت کلاسیک، یونان باستان و قانون رومی ( به خصوص سیسرو) بود تا حکومت مناسب عرضه کند. تاکید او مبتنی بر عقل انسان به عنوان دانش اخلاقی، نظریه کلاسیک در باره آموزش را شکل داد.
نظریه های سیاسی جان سالیسبری که تلفیق روحانیات و دینیات بود، باعث شد که یک ایده میانه دولت داری بوجود بیاید. فکری که در آن هم دین نقش داشت و هم دنیا.
برای مطالعه بیشتر:
- چیبنال، مارگوری. تاریخ اسقف ها از جان سالیسبری. ترجمه، ایدینبرگ: توماس ویلسون و پسران، 1956.
- ویکس، ام. جهان سالیسبری و مطالعات تاریخ کلیسا. آکسفورد: انتشارات بلاکویل، 1984.
- شیلدون، گارت وارد. دایره المعارف اندیشه سیاسی. نیویارک:فکت ان فایل، 2001.
1.Policraticus
