به نام خداوند جان آفرین حکیم سخن در زبان آفرین
***
همه ساله بخت تو پیروز باد همه روزگار تو نوروز باد
آدمیان چه بخواهند و چه نخواهند، ساکنان زمینی هستند که بر مدار معلوم خویش می‌چرخد. از رهگذر این چرخیدن‌ها، در پی هم آمدن موسم‌ها، امری ناگزیر است و شیوه زیست آدمیان نیز از دیرباز اثر پذیر از همین امر بوده‌است. شاید در میان همه ساکنان این کره خاکی، روح نیاکان ما بیش از دیگران در پیوند با این در پی هم آمدن‌های طبیعی بوده که تاریخ ما را این‌چنین سرشار از جشن‌های همسو با طبیعت کرده و برای هرکدام تفسیری و پیشینه‌ای از جهان اساطیر به دست داده است که شرح و توضیح آنها در حوصله این گفتار نیست.
از میان تمامی آیین‌های باستانی ما، نوروز، پهلوان رویین تنی است که تا همین لحظه به حیات خویش ادامه داده اما پر واضح است که خستگی این پهلوان را نمی‌شود انکار کرد. در زمانه‌ای که آدمیان بهانه‌ای تبارمند برای شادمانه زیستن می‌خواهند، جریان‌هایی مغایر با زندگی، شادمانه زیستنش پیشکش! در مقابل پهلوان رویین تن ما قد برافراشته‌اند و چشمان سبز او را نشانه گرفته‌اند. از این رو ما که پرچم‌داران فرهنگ و تمدن و پاسداران زیبایی هستیم بر خود لازم دانستیم به شیوه خود به دفاع برخیزیم با سپر محکم کلمات! کلماتی که شعر می‌سازند، که قصه می‌سازند، که برج و باروی فرهنگ را استحکام می‌بخشند و از روح زیبایی شناس آدمیان محافظت می‌کنند. نخستین جایزه ادبی جهانِ نوروز نیز یکی از همین شیوه‌های پاس‌داری است و مشارکت در روند اجرایی این مهم، وظیفه تمامی پارسی زبانان دنیا.
ما پیام یاری دادیم و شما شنیدید و پاسخ دادید به مهر! برگزارکنندگان این جایزه (خانۀ مولانا، انجمن علمی مطالعات صلح ایران، خردسرای فردوسی و انجمن پایندان با همکاری بنیاد رحمانی و موزه تصاویر معاصر) سپاسگزار مهربانی و حضور صمیمانه شما هستیم. در عین حال خوشحالیم در روزگاری که نوروز بدبینانی نیز دارد و بخشی از جامعه نوروزیان با دشواری‌های فرهنگ‌ستیزی روبرو است و افغانستان از رهگذر حضور و فعالیت زنان دچار اعمال اپارتاید جنسیتی شده است، نقش زنان در این جشنواره بسیار بسیار برجسته و درخور ستایش است. چه خبر خجسته‌یی است که قریب به اکثریت اشتراک کنندگان این دور جایزه را زنان افغانستان و ایران شکل داده اند.
داوری این همه آثار خوب و امتیاز بخشی به آنها کار دشواری بود. ملاک ما در داوری داستان‌های شما بیش از همه و پیش از همه، دغدغه‌مندی برای فرهنگ باستانی نوروز بود و در کنار آن با اهمیتی برابر، اشراف نویسنده بر دانش قصه نویسی که در بر دارنده تمامی نکات لازم برای آفرینش یک داستان است. مواردی همچون شخصیت پردازی، دیالوگ نویسی، انتخاب درست زاویه دید، فضاسازی، کشمکش و درگیری، لحن و دیگر موارد ریز و درشتی که به عناصر و تکنیک‌های داستان نویسی شهرت دارند.
از میان داستان‌های کوتاه رسیده به دبیرخانه، امتیاز‌های برابر و نزدیک به هم، بسیار بودند که این مایه مباهات است و از همین رهگذر با افتخار اعلام می‌کنیم که همه شما برنده‌اید! اما با آنکه از پیش اعلام کرده بودیم سه برنده خواهیم داشت، تصمیم بر این شد که این رقم را با توجه به میزان مشارکت و سهم برازنده زنان، به صورت اختصاصی به سه گروه که هر گروه چهار برنده خواهد داشت، بالا ببریم.
هیات داوران پس از هم اندیشی‌های لازم با توجه به معیارهای از پیش اعلام شده و با در نظرداشت مواردی که در بالا به آنها اشاره شد، داستان‌های زیر را به عنوان برندگان نهایی اعلام می‌دارد:
گروه الف:
- جوجه‌های غیر زعفرانی – اثر بانو دنیا اسکندرزاده – از ایران
- نوروز در تپه‌ی قبرستانی – اثر بانو نیلوفر نیک‌سیر – از افغانستان
- مرگ با رقص شمشیر – اثر بانو سپیده نازیار – از ایران
- هفت پلک – اثر آقای شایق محمدی – از افغانستان
گروه ب:
- سبز، آبی، سرخ – اثر بانو ریتا صفری – از افغانستان
- ملکه بیت‌ها – اثر آقای علی شادکام – از ایران
- شال نارنجی – اثر الاهه زمان وزیری – از ایران
- بهار در میان ستارگان – اثر بانو مریم کاظمی – از افغانستان
گروه پ:
- سالی یه روزه – اثر بانو فرزانه بابا جانی – از ایران
- قهرمان – اثر بانو لطیفه سخی – از افغانستان
- نوروز، رسم از یاد رفته – اثر بانو خدیجه بهرامیان – از افغانستان
- گلبهار – اثر بانو هنگامه خان‌بیگی – از ایران
داوران
منیژه باختری، پری غلامی، دکتر سعید کریمی، دکتر حمیرا مفتی، دکتر سید محمدعالم لبیب، دکتر علی فامیان، سیّد اسحاق شجاعی و هانیه کسایی فر
