«یک آسمان ستاره»، مجموعه شعر صالح‌محمّد خلیق، دربرگیرنده ۴۲ سروده در قالب‌های نیمایی، سپید، چهارپاره، غزل و قصیده در ۸۲ صفحه به قطع رقعی است. این کتاب از سوی انجمن نویسندگان بلخ با برگ‌آرایی سهراب سامانیان با شمارگان ۱۰۰۰ نسخه در اسفندماه سال ۱۳۸۲هجری خورشیدی در بلخ به چاپ رسیده است.
شادروان اسدالله عفیف باختری در مقالهای که در صفحه ۶ شماره هشتم و نهم سال یکم، مؤرخ بهمن و اسفند سال ۱۳۸۴ ماه‌نامه «پدیدار»، نشریّه کانون گزارش‌گران جوان بلخ، نشر شده نگاشته است:
«آقای خلیق با روی‌کرد آگاهانه به شعر اجتماعی از همان آغاز در راه نیما گام نهاد و با انتشار شعرهای خوب و موفق ویژگی‌های جالب این قالب شعری را هرچه بیش‌تر به جامعه فرهنگی افغانستان در آن زمان شناساند.. در دفتر “یک آسمان ستاره” ما با خلیقی آگاه‌تر و به تبع آن دردمندتر از گذشته مواجهیم؛ دردهایی که در یک چشم‌انداز وسیع می‌توان «دردهای مشترک» شان نامید و یک جا با آن‌ها مویید و ناله کرد؛ دردهایی که ریشه در اندیشه فرد فرد مان دارند و از حسّ وحال دیگری برخوردار اند. به گمان نگارنده شعرهایی که در نخستین مرور توجّه حتّا یک خواننده عادی شعر را نیز به خود معطوف می‌سازند، آن‌هایی اند که سهم بیش‌تری از دردهای اجتماعی شاعر را در خود انتقال می‌دهند.»
به همین گونه، عبدالوهّاب مجیر در مقالهای که در ماه‌نامه ادبی «راه»، نشریّه انجمن نویسندگان بلخ، دور دوم، شماره سی‌وچهارم (۱۲)، مردادماه سال ۱۳۸۳ صفحه‌های ۲ _ ۳ در بلخ به نشر رسیده است و نیز عنایت‌الله باور بامیک در مقالهای زیر عنوان « ارزش‌های هنری و زبانی در شعرهای “یک آسمان ستاره” که در مجلّه «امّ‌البلاد»، دور سوم، شماره‌های پی‌هم پنجم _ ششم، بهار و تابستان سال ۱۳۸۴ هجری خورشیدی، صفحه‌های ۷۹ _ ۸۳ در کابل به نشر رسیده است درباره سروده‌های این دفتر به گونه گسترده‌ای سخن زده اند.
