اورنگ هفتم: سروده‌ی نفیسه غنضنفر خوش‌نصیب با دکلمه‌ی گیتی عصیان | دیدیم لحظه‌های به آتش کشیده را

دیدیم لحظه‌های به آتش کشیده را
تنها نه آن بنای به آتش کشیده را
آتش‌فشان قلب زنی را تو دیده ای؟
یک آسمان فضای به آتش کشیده را
گهواره های سوخته از آه کودکان
بشنفته لای لای به آتش کشیده را
باشد امید آن که ببینم به چشم خود
روزی مگر بلای به آتش کشیده را
از چند پا برهنه دویدیم و سوختیم
صحرای کر بلای به آتش کشیده را

اشتراک گزاری از این طریق:

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

فراخوان