محمد عاقل بیرنگ کوهدامنی در سال ۱۳۳۰ هجری خورشیدی در شهرستان شکردره، استان کابل زاده شد. آموزشهای ابتدایی و متوسطه را در کابل و بلخ گذراند و از همان دوران نوجوانی به سرایش شعر روی آورد و به پژوهشهای ادبی علاقهمند شد.
در سال ۱۳۴۹ هجری خورشیدی به عنوان کتابدار در وزارت پلان آغاز به کار کرد و نخستین تجربههای اداری خود را در بخش نشرات و کتابخانهها کسب نمود. سپس در سال ۱۳۵۲ هجری خورشیدی با استفاده از یک بورس تحصیلی دولتی، برای ادامه تحصیل در رشته زبان و ادبیات فارسی به ایران سفر کرد و در دانشگاه تهران مشغول به تحصیل شد. او در سال ۱۳۵۶ هجری خورشیدی مدرک کارشناسی خود را دریافت کرد و برای دوره کارشناسی ارشد نامنویسی نمود؛ اما به دلیل تغییر وضعیت سیاسی ایران و تعطیلی دانشگاه، در پایان سال ۱۳۵۷ هجری خورشیدی به افغانستان بازگشت.
پس از بازگشت، او در بخشهای مختلف، از جمله مدیریت فولکلور و ادب ریاست فرهنگ و کتابخانه عامه کابل فعالیت کرد و در سال ۱۳۶۰ هجری خورشیدی به عنوان استاد در دانشکده زبان و ادبیات دانشگاه کابل منصوب شد.
در سال ۱۳۶۴ هجری خورشیدی برای ویراستاری کتابهای دانشگاه کابل که در مسکو چاپ میشد، به شوروی سفر کرد و دو سال بعد، به دعوت فرهنگستان علوم تاجیکستان و اتحادیه نویسندگان تاجیکستان، برای همکاریهای ادبی به دوشنبه رفت. او از سال ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۴ هجری خورشیدی در تاجیکستان ماند و در آنجا نشریه «پیوند» را به خط فارسی پایهگذاری و مدیریت نمود.
در سال ۱۳۷۴ هجری خورشیدی به لندن مهاجرت کرد و تا پایان عمر در همانجا زندگی نمود.
آقای کوهدامنی در طول سالهای فعالیتاش آثار فراوانی خلق کرده است که از آن جمله میتوان به «سلام بر شقایق»، «طلوع سبز شگفتن»، «تلخترین فصل خدا»، «من ناله مینویسم»، «دیوانهها و دیوانها»، «در اشراق واژهها»، «فرهنگ آدمهای شاهنامه و ترکمنستانی را که من دیدم» اشاره کرد.
استاد بیرنگ کوهدامنی زندگی خصوصیای ساده و پر از چالش داشت و در سالهای پایانی عمر با بیماریهایی دست و پنجه نرم میکرد. او سرانجام در بیست قوس/آذر سال ۱۳۸۶ هجری خورشیدی در دیار مهاجرت در لندن چشم از جهان بست.
روانش شاد و یادش انوشه باد!
