شمس‌الدین محمد حافظ شیرازی در سال 703 هجری قمری در شهر شیراز به دنیا آمد. او در دوران کودکی یتیم شد و تحت سرپرستی خانوادهٔ مادرش قرار گرفت. حافظ تحصیلات اولیهٔ خود را در شیراز به پایان رسانید و در جوانی به آموختن علوم دینی و ادبیات پرداخت. او در جوانی به مطالعات عرفانی و فلسفی نیز پرداخته و تحت تأثیر آموزه‌های صوفیانه قرار گرفت.
حافظ به عنوان یکی از بزرگ‌ترین شاعران غزل‌سرا شناخته می‌شود. اشعار او، به ویژه غزل‌هایش، با زبان زیبا، تصاویر بدیع و معانی عمیق شهرت دارند. حافظ در اشعارش به موضوعات مختلفی چون عشق، عرفان، طبیعت و زندگی اجتماعی پرداخته است. سبک شعری او به ویژگی‌های خاصی از جمله استفاده از استعاره‌های زیبا، تصاویری بدیع و ابراز احساسات عمیق، شناخته می‌شود.
حافظ شیرازی علاوه بر شاعری، به دلیل نگاه عرفانی‌اش نیز، مورد توجه قرار گرفته است. او تحت تأثیر آموزه‌های صوفیانه بود و بسیاری از اشعارش به مسائل عرفانی و معنوی پرداخته است.
حافظ شیرازی در دوران حیات خود به شهرت رسید و در دربارها و محافل علمی و ادبی مورد احترام قرار داشت. بعد از مرگ او، شهرت و تأثیرش در فرهنگ فارسی و جهان، گسترش یافت. آثار او به زبان‌های مختلف ترجمه شده و در سراسر جهان مورد مطالعه و تحلیل قرار گرفته است.
حافظ شیرازی، در سال 791 هجری قمری، در شهر شیراز چشم از جهان بست و در آن شهر در خاک آرمید و آرامگاهش به زیارتگاه دلدادگان او مبدل شده است.
