میرزا شکورزاده در سال ۱۳۲۸ هجری خورشیدی در روستای مست‌چاه، شهر خجند جمهوری تاجیکستان متولد شد. آموزش‌های ابتدایی و متوسطه را در زادگاهش فراگرفت و سپس مدرک کارشناسی را در رشته روزنامه‌نگاری از شعبه روزنامه‌نگاری دانشکده فیلولوژی دانشگاه ملی تاجیکستان دریافت کرد.
پس از فراغت، به عضویت اتحادیه نویسندگان تاجیکستان درآمد و در بخش‌های مختلف این اتحادیه، از جمله به عنوان مسوول واحد نثر فعالیت نمود. او همچنین با رسانه‌های تاجیکستان و کشورهای دیگر همکاری داشت و مدتی در نشریه صدای شرق مشغول به کار بود.
میرزا شکورزاده در طول عمر خود آثار متعددی در زمینه تاریخ، فرهنگ و ادبیات تاجیک به نگارش درآورد و در پژوهش‌های خود بر هویت، اقتدار تاریخی و فرهنگ فراموش‌شده تاجیکان تمرکز داشت. آثار مهم او عبارتنداز: تاجیکان در مسیر تاریخ (چاپ تهران)، تاجیکان، آریایی‌ها و فلات ایران (چاپ تهران)، پرنیان و حریر و ابریشم (چاپ تهران)، حماسه رادمردان خراسان در پاسخ به کتابچه شیطان (چاپ کابل)، جان‌فدای سنگرسبز (بررسی زندگی و کارنامهٔ شهید استاد برهان‌الدین ربانی، چاپ دوشنبه)، ده‌ها مقاله و اثر دیگر که برخی هنوز منتشر نشده‌اند.
او همچنین آثار دیگری چون کیمیاگر دُر دری، جان پیوند و رزمندگان هندوکش را منتشر کرد و در نشریات تاجیکستان و کشورهای دیگر ده‌ها مقاله منتشر نمود.
میرزا شکورزاده در سال‌های فعالیت خود موفق به دریافت عناوین و جوایز متعدد شد، از جمله: افتخار فرهنگ جمهوری تاجیکستان، کارمند شایسته تاجیکستان، جایزه ملی صدرالدین عینی، لقب نویسنده خلق تاجیکستان در مرداد ۱۴۰۳. او علاوه بر ادبیات و پژوهش، همواره نسبت به مردم افغانستان و هم‌تباران تاجیک خود، عشق و علاقه فراوان داشت و در مصاحبه‌ها بارها از احمدشاه مسعود و استاد برهان‌الدین ربانی به عنوان نمادهای مبارزه آزادی‌خواهانه یاد کرده است.
میرزا شکورزاده در ۲۷ میزان/مهر سال ۱۴۰۳ هجری خورشیدی در سن ۷۵ سالگی چشم از جهان فروبست. وی نویسنده، مترجم، تاریخ‌نگار و پژوهش‌گر برجسته تاریخ، فرهنگ و ادب تاجیک بود.
