لیلا صراحت روشنی، در ۲۳ جوزا/خرداد سال ۱۳۳۷ هجری خورشیدی در شهر چاریکار مرکز ولایت پروان زاده شد. در سال ۱۳۵۵ آموزش‌های خود را در لیسه‌ی ملالی به پایان برد و متعاقب آن وارد دانشکده‌ی زبان و ادبیات فارسی گردید و در سال ۱۳۵۹ در رشته زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه کابل مدرک کارشناسی گرفت.
لیلا از سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۵ هجری خورشیدی در لیسهٔ مریم آموزگاری پیشه کرد و از سال ۱۳۶۵ هجری خورشیدی تا سقوط دولت داکتر نجیب‌الله، ابتدا به عنوان سردبیر و سپس به سمت معاون در مجله‌ی «میرمن» اشتغال ورزید. افزون بر این، او با تأسیس کانون نویسندگان جوان در چهارچوب انجمن نویسندگان افغانستان، به عنوان معاون کانون نویسندگان جوان برگزیده و پس از چندی به عضویت شورای مرکزی انجمن نویسندگان افغانستان نیز پذیرفته شد.
در سال ۱۳۷۲ در زمان حکومت مجاهدین به سمت معاون ریاست امور زنان به کار پرداخت و نشریه‌ی «ارشاد نسوان» را دوباره احیا کرد. او به عنوان اولین مدیر مسوول دوره‌ی دوم نشراتی این نشریه نیز برگزیده شد که دوره اول نشراتی آن به سال‌های حاکمیت شاه امان‌الله برمی‌گردد. در ضمن او کانون فرهنگی «رابعه‌ی بلخی» را پایه‌گذاری کرد که بعداً این کانون در دیار مهاجرت نیز به فعالیت‌های خود ادامه داد.
لیلا صراحت در اواخر سال ۱۳۷۵ هجری خورشیدی چند ماه پس از دور اول تسلط گروه طالبان بر افغانستان، از کابل راهی پیشاور پاکستان و اندکی بعد از آنجا به کشور هالند پناهنده شد.
او در هالند مسوولیت نشریه‌ی «حوا در تبعید» ارگان نشراتی انجمن زنان افغانستان «رابعه‌ی بلخی» را بر عهده گرفت.
لیلا از سال ۱۳۵۰ به سرودن شعر آغاز کرد و شعرهایش از سال ۱۳۵۳ در نشریه‌های داخل و خارج از کشور به چاپ رسیده‌اند. او همواره از فرهیختگانی مانند رازق رویین، رفعت حسینی و به‌ویژه استاد واصف باختری که پس از مرگ پدر در پرورش وی اهتمام بسیار ورزیدند، به نیکی یاد کرده و آنان را سپاس گفته‌است.
لیلا صراحت، دو سال پیش از مرگش، به بیماری سرطان مغز مبتلا شد و سرانجام در شام چهارشنبه ۳۱ سرطان سال۱۳۸۳ در سن ۴۶ سالگی درگذشت. روانش شاد، یادش انوشه باد!
