محمد حسن شفیعی، مشهور به بارق شفیعی در روز نخست فروردین سال ۱۳۱۰ هجری خورشیدی در شهر کابل متولد شد. آموزش‌های ابتدایی را در کابل فرا گرفت و مدرک کارشناسی خود را در رشته‌ی حقوق و علوم سیاسی از دانشگاه کابل بدست آورد. شفیعی یکی از بنیان‌گذاران شعر نو در افغانستان شناخته می‌شود. او علاوه بر فعالیت‌های ادبی، در عرصه سیاست نیز نقش برجسته‌ای داشت و عضو کمیته مرکزی حزب دموکراتیک افغانستان بود. شفیعی همچنین مدیر مسئول اولین نشریه این حزب به نام “جریده تابناک” بود. در دوران حکومت نورمحمد تره‌کی، او به عنوان وزیر اطلاعات و فرهنگ فعالیت کرد و در دوره‌های بعدی نیز متصدی پست‌های ارشد حکومتی و مدتی هم مستشار سفارت افغانستان در مسکو بود.
بارق شفیعی به عنوان یک شاعر نوگرا، تحولی در شعر فارسی دری افغانستان ایجاد کرد. نخستین مجموعه شعر نو فارسی دری او با نام “ستاک” در سال ۱۳۴۲ منتشر شد که انقلابی در شعر افغانستان پدید آورد. سایر مجموعه‌های شعری او شامل “شهر حماسه” (۱۳۵۸)، “دوران‌ساز” (۱۳۵۹) و “شیپور انقلاب” (۱۳۶۶) هستند. علاوه بر این، او به ترانه‌سرایی نیز پرداخته و حدود ۴۰ ترانه از او به یادگار مانده است که بسیاری از آنها به آهنگ‌های معروفی تبدیل شده‌اند.
بارق شفیعی سال‌های پایانی عمر خود را در آلمان گذراند و در ۲۳ دلو/بهمن سال ۱۳۹۵ هجری خورشیدی به علت بیماری چشم از جهان بست. زندگی و آثار او همچنان تأثیر عمیقی بر ادبیات و فرهنگ افغانستان دارند. روانش شاد و یادش انوشه باد!
