محمدآصف رحمانی پارسی در ۲۷ میزان/ مهر سال ۱۳۴۳هجری خورشیدی در ولایت هرات، زاده شد. او دوران جوانی خود را در کنار مهاجران افغانستان در ایران سپری کرد. پدرش از خانواده‌های متدین و اهل علم بود که تاثیر زیادی بر رشد علمی و فرهنگی او گذاشت.
آصف رحمانی در دوران مهاجرت، به تحصیلات خود ادامه داد و با شاعران و نویسندگان مهاجر ارتباط برقرار کرد. او در ایران به عنوان پیشگام شعر مقاومت شناخته شد و به همراه دیگر چهره‌های مهم در این حوزه، تاثیر بسزایی در توسعه و ترویج شعر مقاومت در دوران جنگ و مهاجرت گذاشت.
رحمانی پارسی در تشکیل انجمن‌های مهاجران در ایران نقش داشت و با تلاش‌های خود زمینه‌ساز شکل‌گیری و رشد این انجمن‌ها شد. او در بیش از بیست سال گذشته، پس از بازگشت به هرات، با نهادهای ادبی مختلف مانند انجمن ادبی هرات، انجمن ادبی فدایی هروی، خانه‌ی ادبیات جوان و جلسه‌ی نقد سیمرغ همکاری نزدیک داشت و تجربیات خود را با شاعران جوان به اشتراک گذاشت.
وی همچنین مؤسس انتشارات فدایی هروی است و به نشر آثار ادبی و فرهنگی در افغانستان پرداخته است.
آقای رحمانی پارسی تا کنون سه دفتر شعر به نام‌های «سیب و فریب»، «آدلارام» و «جان محبوب» منتشر کرده است. همچنین، کتاب «شعر مقاومت افغانستان» که به صورت مشترک با استاد محمدکاظم کاظمی در سال ۱۳۶۹ در ایران چاپ شده است، از دیگر آثار برجسته وی است.
در دوره‌هایی که جنگ و مشکلات فرهنگی در افغانستان شدت داشت، آقای رحمانی به عضویت «مدرسه انقلاب اسلامی افغانستان» درآمد، نهادی که به آموزش کودکان افغانستان در ایران که از پذیرش در مدارس رسمی ایرانی محروم بودند، می‌پرداخت.
پس از بازگشت به افغانستان در سال ۱۳۷۴ هجری خورشیدی با اشغال هرات توسط گروه طالبان، آقای رحمانی، فعالیت‌های فرهنگی و ادبی خود را کاهش داد. او در این دوران به دکان‌داری مشغول شد و بعداً برای مدتی دیگر به ایران مهاجر شد. پس از شکست طالبان در سال ۱۳۸۱ هجری خورشیدی، او دوباره به هرات بازگشت و به فعالیت‌های فرهنگی و ادبی ادامه داد.
او هم‌اکنون در بیرون از کشور زندگی می‌کند و به سرودن شعر و فعالیت‌های فرهنگی ادامه می‌دهد. آثار او همچنان در میان کتاب‌خوانان و دوست‌داران شعر و ادب محبوبیت دارد و نقش مهمی در حفظ و ترویج فرهنگ و ادب، بویژه ترویج ادبیات عامیانه، ایفا می‌کند.
