منیژه باختری، در ۲۴ میزان/مهر سال ۱۳۵۱ هجری خورشیدی در کابل در خانوده‌ی استاد واصف باختری، نویسنده، شاعر، فیلسوف، پژوهشگر و منقتد برجسته‌ی ادبی افغانستان، متولد شد.
آموزش‌های ابتدایی و متوسطه را در کابل به پایان رسانید و سپس وارد دانشگاه کابل شد. نخستین مدرک دانشگاهی او در رشتهٔ روزنامه‌نگاری بود و پس از آن کارشناسی ارشد (ماستری) زبان و ادبیات فارسی را نیز از همان دانشگاه دریافت کرد. از سال ۲۰۰۲ میلادی به تدریس در دانشکدهٔ روزنامه‌نگاری دانشگاه کابل پرداخت و هم‌زمان فعالیت‌های فرهنگی و پژوهشی خود را گسترش داد.
او پیش از ورود به عرصهٔ دیپلماسی، در مرکز همکاری افغانستان (CCA) که نهادی غیردولتی در زمینهٔ توسعه و حقوق رسانه‌ها بود، فعالیت داشت. در سال‌های بعد به وزارت امور خارجه پیوست؛ نخست به عنوان رئیس دفتر وزیر امور خارجه و سپس به عنوان سفیر افغانستان در کشورهای شمال اروپا (۲۰۰۹–۲۰۱۵) انجام وظیفه کرد. در سال ۱۳۹۹ هجری خورشیدی/۲۰۲۱ میلادی نیز به عنوان سفیر افغانستان در اتریش منصوب شد و تا امروز این مسئولیت را بر دوش دارد.
منیژه باختری در کنار مسئولیت‌های اجرایی و سیاسی، نویسنده و پژوهشگری پرکار است. آثار او حوزه‌هایی چون روزنامه‌نگاری، اخلاق رسانه، نقد ادبی و داستان‌نویسی را دربرمی‌گیرد. از میان کتاب‌های منتشرشده‌اش می‌توان به «جهان دل‌انگیز خبر»، «اخلاق و حقوق در روزنامه‌نگاری»، «روزنامه‌نگاری ادبی»، «۹۳ سال رسانه و قانون»، «انگبین نیشخند و شرنگ نوشخند»، «سه پری»، «چار دختر زردشت»، «خاکستر شیرین» و «دفی برای گلسا» اشاره کرد. برخی از این کتاب‌ها در محیط‌های دانشگاهی افغانستان به‌عنوان منابع درسی مورد استفاده قرار گرفته‌اند.
او همچنین تجربهٔ کار در حوزهٔ نشر و مطبوعات دارد و مدتی به عنوان سردبیر مجلهٔ فرهنگی و ادبی «پرنیان» فعالیت کرد؛ نشریه‌ای که جایگاه مهمی در میان مجلات ادبیات فارسی داشت. نوشته‌هایش از نثر روان، نگاه اجتماعی و توجه به واقعیت‌های عینی جامعه برخوردار است و به مسائلی چون آزادی بیان، جایگاه زنان، نقد اجتماعی و فرهنگ معاصر پرداخته است.
منیژه باختری امروز از چهره‌های شاخص فرهنگی و سیاسی افغانستان به شمار می‌آید؛ زنی که توانسته است میان ادبیات، روزنامه‌نگاری و دیپلماسی پیوندی معنادار برقرار سازد و نام خود را هم در عرصهٔ فرهنگ و هم در حوزهٔ سیاست کشورش ثبت کند.
