امان پویامک، در ۱۲ میزان/ مهر سال ۱۳۵۹هجری خورشیدی در ولایت پروان به‌دنیا آمد. سال‌های نخست کودکی او در کابل سپری شد. بعد با خانواده‌اش راهی شمال افغانستان شد. آموزش‌های نخست را نیز در جوزجان و بلخ به پایان رسانید. بعدها دوباره به کابل برگشت و شهر کودکی‌هایش را برای کار، زندگی و ادامه درس برگزید. پویامک در کابل درس و دانشگاه را دنبال کرد و مدرک کارشناسی حقوق و علوم سیاسی با گرایش روابط بین‌الملل دریافت کرد. سال‌ها با شماری از رسانه‌های دست اول افغانستان کار کرد. مگر همچنان عاشق ادبیات و هنر ماند. آنقدر به این رابطه عمیقش با ادبیات ادامه داد که حتا خواندن درس سیاست هم نتوانست میان او و ادبیات فاصله بیاندازد.
پویامک در ایام نوجوانی کارش را با نوشتن یک داستان کوتاه کودکانه آغاز کرده بود- داستانی که هیچ‌گا چاپ نشد، اما همین نوشته ساده دست او را گرفت و وارد جهان زیبا و پُردغدغه ادبیات کرد. بعدها تلاش کرد تا آثار مهم ادبی ادبیات جهان را گام به گام بخواند. خواندنی که او را به سکوی دیگری پرتاب کرد که سرودن شعر بود.
او خیلی زود درجامعه ادبی افغانستان به‌عنوان یکی از شاعران نسل نوگرا شناخته شد. پویامک نخستین مجموعه شعر خود را با عنوان «پریدن پلنگ روی وزنِ گوزن» در سال ۱۳۸۸هجری-خورشیدی به یاری انجمن قلم افغانستان، در کابل منتشر کرد. این مجموعه بازتاب‌دهنده نگرش تازه و متفاوت او به شعر و ادبیات معاصر افغانستان بود که توجه علاقه‌مندان شعر و ادبیات نو را به خود جلب کرد. این مجموعه توانست حتا از جامعه ادبی افغانستان پا فراتر بگذار و در ایران جایزه جشنواره شعر خبرنگاران و کتاب سال را به دست بیاورد. پس از آن منتخبی از شعرهای او در یک مجموعه مشترک با دو شاعر ایرانی در تهران به نشر رسید. این مجموعه «دریا پیراهن آبی توست» نام دارد که از سوی بنیاد جایزه شعر خبرنگاران و نشر آرادمان منتشر شد. این کتاب مجموعه ای از آثار برگزیدگان جایزه کتاب سال«شعر خبرنگاران» بود.
او هم‌گام با این اتفاق‌ها به نوشتن داستان نیز ادامه داد. داستان‌های او نیز جوایزی دریافت کردند که از جمله می‌توان به جایزه «صلح سیمرغ» و «قند پارسی» اشاره کرد.
همچنان مجموعه شعرهای کوتاه او زیر نام «تیک بر نبضِ تاک» در سال ۱۳۹۲ از سوی انشارات امیری به نشر رسیده است.
پویامک در یک دهه آخر زندگی ادبی اش در کنار شعر به رمان‌نویسی نیز رو آورده است. هرچند به دلایلی تا هنوز فصل چاپ داستان‌های او فرا نرسیده، اما به این باور است که روزی این کارها به دست خوانندگانش خواهد رسید. او در این روزها نیز در حال نوشتن آخرین فصل‌های یک رمان است.
آثار امان پویامک به دلیل استفاده از زبان تصویری، توجه به موضوعات اجتماعی، و نوآوری در ساختار شعری شناخته می‌شوند. موضوعات روزمره و مسائل زندگی انسان‌ها در دنیای مدرن، جنگ و حاشیه های آن محتوای کارهای او را شکل می‌دهد. با استفاده از زبان ساده و هم‌زمان ژرف، به بیان پیچیدگی‌های زندگی و تجربه‌های انسانی می‌پردازد.
امان پویامک با این هرگز فکر سفر کردن و دوری از کابل را در سر نداشت، اما حالا مانند صدها هم‌وطن دیگرش ناچار به ترک سرزمینش شده است. او در جمع شماری از هنرمندان پناهجو به کشور فرانسه مهاجرت کرده و بیشتر از سه سال است به کار ادبی و زندگی اش در این کشور ادامه می‌دهد.
