لیلا صراحت روشنی در 23 خرداد/جوزای سال 1337 هجری خورشیدی در شهر چاریکار مرکز ولایت پروان چشم به جهان گشود. او آموزش‌های ابتدایی را در پروان و کابل فراگرفت و در سال 1359 آموزش‌های عالی را تا سطح کارشناسی در رشته‌ی زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه کابل به انجام رسانید. از سال 1360 تا 1365 به عنوان آموزگار به کار پرداخت و از سال ۱۳۶۵ تا پایان حکومت داکتر نجیب‌الله، ابتدا به عنوان سر دبیر و سپس بحیث معاون در مجلهٔ «میرمن» کار نمود. افزون بر این، او با تأسیس کانون نویسندگان جوان در چهارچوب انجمن نویسندگان افغانستان، به عنوان معاون کانون نویسندگان جوان برگزیده و پس از چندی به عضویت شورای مرکزی انجمن نویسندگان افغانستان نیز پذیرفته شد.
در سال ۱۳۷۲ در زمان حکومت مجاهدین به سمت معاون ریاست امور زنان به کار پرداخت و نشریهٔ «ارشاد نسوان» را دوباره احیا کرد. او به عنوان اولین مدیر مسوول دورۀ دوم نشراتی این نشریه نیز برگزیده شد که دوره اول نشراتی آن به سال‌های حاکمیت امان‌الله بر می‌گردد. او همچنین کانون فرهنگی رابعه بلخی را پی ریخت و در مهاجرت نیز این کانون را فعال نگهداشت.
لیلا صراحت، در اواخر سال 1375 هجری خورشیدی، چند ماه پس از اشغال افغانستان توسط گروه طالبان، از کابل راهی پیشاور پاکستان شد و اندکی بعد از آنجا به کشور هلند پناهنده شد و در آنجا مسئولیت نشریه «حوا در تبعید» را از نشانی انجمن زنان افغانستان برعهده گرفت.
صراحت از سال ۱۳۵۰ هجری خورشیدی به سرودن شعر آغاز کرد و شعرهایش از سال ۱۳۵۳ در نشریه‌های داخل و خارج از کشور به چاپ رسیده‌اند. او همواره از فرهیختگانی مانند رازق رویین و رفعت حسینی تاثیر پذیرفته و استاد واصف باختری که پس از مرگ پدر در پرورش وی اهتمام بسیار ورزید، همیشه اثر پذیری ویژه داشته و خود را مدیون او می‌دانست.
لیلا صراحت در سال 1381 هجری خورشیدی گرفتار بیماری سرطان شد و در شام 31 سرطان 1383 هجری خورشیدی به عمر 46 سالگی چشم از جهان بست و پیکر بی جان او به کابل منتقل و به خاک سپرده شد. روانش شاد و یادش انوشه باد!
