ابوریحان محمد بن احمد بیرونی، جغرافی‌دان، ستاره‌شناس، تقویم‌دان، ریاضی‌دان و تاریخ‌نگار، معروف به همه‌چیز‌دان و یا جامع‌الاطراف در سال ۳۶۲ هجری در خوارزم زاده شد. او در خوارزم و خراسان دانش فقه، کلام، جغرافیا و ریاضیات را فرا گرفت. در اوایل جوانی در زمان سامانیان به بخارا رفت و در آنجا با پورسینا آشنا شد که این آشنایی در مباحثات علمی هردو دانشمند بزرگ میراث بزرگی به‌یادگار ماند. با پایان حکومت سامانی، بیرونی به دعوت سلطان محمود به غزنه رفت و ستاره‌شناس بزرگ دربار غزنویان شد. بیرونی در رکاب سلطان محمود غزنوی در فتح هند اشتراک کرد و در این سفر کتاب معروف «ماللهند» را نوشت که از منابع معتبر هندشناسی در عصر میانه‌ی خراسان شمرده می‌شود. این دانشمند بزرگ هم‌چنان آثار و کتاب‌های فراوان در حوزه‌های مختلف علمی از خود به یادگار مانده است که یکی از مهم‌ترین آثار او “آثار الباقیه عن القرون الخالیه” است که در آن به تقویم‌های مختلف، جشن‌ها و رسوم ملل پرداخته است. همچنین کتاب “قانون مسعودی” از دیگر آثار مهم او در زمینه‌ی نجوم و ریاضیات است.
مشهور است که او در بستر بیماری و سفر آخرت با فقیه ابوالحسن علی ولوالجی در مورد «حساب جدات فاسده» از موضوعات ریاضی بحث می‌کرد و در پاسخ به سوال والوالجی که حالا زمان استراحت است، گفت: می‌خواهم دانسته از جهان بروم.
بیرونی در سال ۴۴۲ هجری در غزنی چشم از جهان بست و در همان‌جا به خاک سپرده شد.
