محمد شفیق پیام در ۱۳ سنبله سال ۱۳۵۴ هجری خورشیدی در شهر مزار شریف، مرکز بلخ، در خانواده‌ای فرهنگی چشم به جهان گشود. آموزش‌های ابتدایی و متوسطه را در لیسهٔ باختر سپری کرد و سپس وارد دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه بلخ شد. در سال ۱۳۷۶ مدرک کارشناسی خود را دریافت کرد.
از همان دوران دانشجویی به فعالیت‌های مطبوعاتی روی آورد و نخستین تجربه‌های روزنامه‌نگاری‌اش را با نوشتن طنز و مقاله آغاز کرد. در دههٔ ۱۳۸۰ هجری خورشیدی، شفیق پیام در رسانه‌های محلی بلخ فعال بود و مسئولیت‌هایی چون مدیریت هفته‌نامهٔ «پرویزن»، گردانندگی برنامهٔ طنزی «چشمه» در تلویزیون بلخ، و مدیریت روزنامهٔ «بازتاب» در سال‌های ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۵ را بر عهده داشت.
در سال ۱۳۸۲ ماهنامهٔ طنز و کاریکاتور «کلک راستگوی» را بنیان گذاشت و به‌عنوان مدیرمسئول آن فعالیت کرد. این نشریه با زبان طنز اجتماعی و سیاسی منتشر می‌شد و پس از انتشار هشت شماره، به دلیل مشکلات مالی و محدودیت‌های نشراتی متوقف گردید. با این‌حال، «کلک راستگوی» به‌عنوان نخستین تجربهٔ مکتوب طنز مستقل در بلخ، جایگاه ویژه‌ای یافت.
نخستین اثر چاپی پیام، مجموعهٔ طنز «جشن جنازه» بود که در سال ۱۳۸۴ در کابل توسط بنیاد انتشارات پرنیان منتشر شد. این کتاب شامل جملات و یادداشت‌های کوتاه طنزآمیز دربارهٔ مسائل اجتماعی و فرهنگی بود. دومین کتاب او، «یک جنگ و یک آهنگ»، اثری مشترک با محسن حسینی (کاریکاتوریست) است که در ماه ثور/اردیبهشت سال ۱۴۰۴ هجری خورشیدی در شهر مشهد رونمایی شد. این اثر ترکیبی از جملات طنز اعتراضی و کاریکاتورهای اجتماعی است و مورد توجه جامعهٔ فرهنگی افغانستان و مهاجران قرار گرفت.
سبک طنز شفیق پیام تلفیقی از زبان ساده، نگاه نقادانه و طنز اجتماعی است. او با جملات کوتاه، تیز و طنزآمیز به نقد ساختارهای اجتماعی و فرهنگی می‌پردازد و از این رهگذر، هم در میان روشنفکران و هم در میان مردم عادی مورد توجه قرار گرفته است.
امروز محمد شفیق پیام در میان طنزنویسان معاصر افغانستان جایگاهی دارد و آثار و فعالیت‌هایش در فضای طنز اجتماعی و رسانه‌ای کشور بازتاب‌هایی داشته‌اند. این تجربه‌ها بخشی از جریان طنز مکتوب در بلخ و افغانستان را شکل داده‌اند و در حافظهٔ فرهنگی مخاطبان ثبت شده‌اند.
