هارون بهیار در ۱۳ عقرب/آبان سال ۱۳۶۸ هجری خورشیدی در شهر هرات زاده شد و دوران کودکی و نوجوانی اش را در روستای برنآباد شهرستان غوریان این ولایت گذراند. آموزش ابتدایی و متوسطه را در همانجا به پایان رساند و سپس وارد دانشکدهٔ اقتصاد دانشگاه هرات شد و در رشتهٔ اقتصاد مدرک لیسانس گرفت. پس از فراغت، چند سال به عنوان آموزگار ریاضیات در ولسوالی غوریان تدریس کرد.
بهیار از خانوادهای اهل فرهنگ و هنر برخاسته و از سالهای نخست زندگی با موسیقی، شعر و فضای هنری آشنا بوده است. پدرش از هنرمندان شناختهشده و برادرش از شاعران معاصر است. او از همان دوران جوانی به ادبیات و موسیقی علاقهمند شد و از حدود هشت سال پیش، شعر را بهگونهای جدیتر دنبال کرده است.
وی از شاعران معاصر افغانستان است که در قالبهای گوناگون از جمله غزل، مثنوی، رباعی، دوبیتی، سهگانی، چارپاره و شعر سپید طبعآزمایی کرده است. شعر او در عین وفاداری به سنتهای کلاسیک، نگاهی تازه به عشق، انسان و جامعه دارد و به زبان روان، احساس صمیمی و موسیقی درونیاش شناخته میشود.
نخستین مجموعهٔ شعری او با عنوان دیوان باد در حوت سال ۱۳۹۸ هجری خورشیدی از سوی انتشارات «آن» در هرات به چاپ رسید. این مجموعه شامل هشتاد و چهار غزل با مضامین عاشقانه و اجتماعی است. گفته میشود دو مجموعهٔ دیگر از اشعار او نیز آمادهٔ چاپ است که تاکنون انتشار نیافتهاند.
بهیار در انجمنهای ادبی هرات حضوری فعال داشته و در رسانههای صوتی و تصویری داخل و خارج از کشور بارها شعرخوانی کرده است. در کنار شعر، به موسیقی نیز روی آورده و دو آلبوم صوتی با نامهای «اشک» و «پر از بیقراری» منتشر کرده است که آهنگهای آن عمدتاً ساختهٔ خود اوست. هرچند این آثار در زمان خود با امکانات محدود ضبط شدهاند، اما روح لطیف و احساس شاعرانهٔ او را در قالب موسیقی بازتاب میدهند. از او همچنین بازخوانیهایی از آهنگهای دیگر هنرمندان افغانستان در فضای مجازی منتشر شده است.
