فیض‌محمد کاتب در ۱۶ حوت/اسفند سال ۱۲۴۱ هجری خورشیدی در غزنی متولد شد و آموزش‌های ابتدایی خود را در مدارس سنتی ناهور آغاز کرد. وی بعدها به قندهار، لاهور و قم برای ادامه تحصیل رفت و در حوزه علمیه نجف به تکمیل دانش‌های خود پرداخت. در دوران تحصیل، کاتب زبان‌های مختلف از جمله عربی، پشتو، اردو و انگلیسی را فراگرفت.
کاتب به دلیل مهارت‌های برجسته‌اش در خوشنویسی و نویسندگی، در دربار عبدالرحمان خان و سپس در دربار حبیب‌الله خان به عنوان منشی و نویسنده نامه‌ها و فرمان‌های دولتی مشغول به کار شد و لقب “کاتب” را از همین‌جا به دست آورد. وی همچنین در جریان مشروطه‌خواهی در افغانستان فعالیت داشت و به عضویت در گروه‌های مشروطه‌خواه درآمد. این فعالیت‌ها باعث شد که مدت زمانی به زندان افتد و بعدها عفو شد.
کاتب در طول دوران زندگی خود آثار زیادی در زمینه تاریخ‌نگاری و سیاست نوشت که برخی از مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از: سراج التواریخ، تحفة الحبیب، تذکره انقلاب، تاریخ حکمای متقدمین.
کاتب در ۱۷جدی/دی سال ۱۳۰۹ هجری خورشیدی در کابل چشم از جهان بست.
روانش شاد و یادش انوشه‌باد!
