عزیزالله نهفته، در ششم جدی سال ۱۳۵۲ هجری خورشیدی در شهر کابل دیده به جهان گشود. وی آموزش‌های ابتدایی و متوسطه را تا صنف یازدهم در لیسه‌ی استقلال کابل به پایان رساند. اما شرایط سیاسی پرتنش و دشواری‌های آن دوران او را در سال ۱۳۶۷ هجری خورشیدی مجبور به ترک وطن کرد.
نهفته در دوران هجرت طولانی‌مدت خود در پیشاور پاکستان، علاوه بر تحصیل در حوزه‌ی ادبیات، فعالیت‌های ادبی خود را با جدیت ادامه داد و به انتشار اشعار و داستان‌های کوتاهش در نشریات برون‌مرزی پرداخت. بازگشت او به کابل پس از سقوط طالبان در سال ۱۳۸۰ هجری خورشیدی نقطه عطفی در فعالیت‌های فرهنگی و ادبی‌اش بود.
وی به‌عنوان مسوول مجله‌ی کودکان «پرواز» به حمایت از نسل نو پرداخت و مدتی نیز مسئولیت اداری انجمن قلم افغانستان را بر عهده گرفت. آقای نهفته در همکاری با تواب سلجوقی، دوماهنامه‌ی «هزار و یک شب» را که ویژه‌ی ادبیات داستانی بود، راه‌اندازی کرد. این نشریه هرچند تنها دو شماره با ویژه‌نامه‌هایی برای شخصیت‌های برجسته‌ای چون عتیق رحیمی و رهنورد زیاب، منتشر کرد اما تأثیری ماندگار بر فضای ادبی آن زمان گذاشت.
در اواخر سال ۱۳۸۹ هجری خورشیدی، عزیزالله نهفته بار دیگر به مهاجرت روی آورد و این بار به سویدن رفت. او اکنون به همراه خانواده‌اش در این کشور سکونت دارد و همچنان به خلق آثار ادبی و فعالیت‌های فرهنگی ادامه می‌دهد.
عزیزالله نهفته با آثاری متنوع در حوزه‌های شعر، داستان کوتاه، و رمان، جایگاه برجسته‌ای در ادبیات معاصر دارد. از جمله آثار او می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
مجموعه‌های شعر:
- سفر به حجم بیکران شط
- خواب چشمه‌های صبح
- ماه و شرنگ شب
- زندگی را مه گرفته است
- گلوله‌ها پرندگان خانگی‌اند
مجموعه‌های داستان کوتاه:
- نقش‌های موهوم
- دست شیطان (برنده جایزه ادبی نوروز)
رمان‌ها:
- روایت آیینه
- سنگ‌ها و کوزه‌ها
- پی گم
- تنها آمده
- گزارش یک سقوط
- جسدی در بیابان
ادبیات کودک:
- باغم مهربانی
آثار عزیزالله نهفته اغلب بازتاب‌دهنده‌ی تنهایی، مهاجرت، و چالش‌های اجتماعی هستند. او با سبک نگارش منحصر به فرد خود توانسته است تصویری ماندگار از تجربیات تلخ و شیرین زندگی در تبعید و مبارزه‌های فرهنگی ارائه دهد. نوشته‌های او آیینه‌ای از دغدغه‌های اجتماعی و هنرمندانه‌ای هستند که همچنان در ادبیات معاصر افغانستان مورد احترام و توجه قرار دارند.
