پروین با نام اصلی خدیجه ضیائی در کابل و در خانوادهی فرهنگی و روشننگر، بدنیا آمد. پدرش، سردار عبدالرحیم خان ضیائی، شاعر آزادیخواه، به سیبریا تبعید شد و مادرش پس از تبعید او، به تنهایی در تربیت خدیجه همت گماشت.
خدیجه از کودکی در محیطی سرشار از فرهنگ رشد کرد و علاقهاش به آواز و هنر در خانه پرورش یافت. او درسهای ابتدایی و متوسطه را در مکتبهای کابل به پایان رساند، سپس به آموزشهای حرفهای قابلهگی و نرسنگ پرداخت و مدتی در شفاخانه کار کرد، اما دلبستگی عمیقش به موسیقی مسیر زندگیاش را تغییر داد. مطالعه، یادگیری زبانها و علاقه به فرهنگ عامه بخشی از جهان فکری او را شکل داد و او را برای ورود به عرصه هنر آماده ساخت.
صدای او در سال ۱۳۲۹ خورشیدی برای نخستین بار با ترانۀ «گلفروش» از رادیو کابل پخش شد و به عنوان سومین آوازخوان زن رادیو، نقش مهمی در تاریخ موسیقی کشور ایفا کرد. پروین زنی بود که با پوشیدن برقع به رادیو میآمد و صدایش را به گوش شنوندگان میرساند و با فعالیت مستمرش، دیگر آوازخوانان زن از جمله مهوش، ژیلا و رخشانه را تشویق و راهنمایی کرد. او در برنامههای هنری و محافل موسیقی فعال بود و پس از سقوط طالبان نیز، سه سال پیش از درگذشتش، برای نخستین بار در محفلی از زنان در کابل به روی صحنه آمد و آوازخواند.
میرمن پروین به زبانهای فارسی، پشتو، ازبیکی و بلوچی آواز میخواند و بیش از سهصد ترانه او در آرشیف رادیو افغانستان ثبت شد. آثار و حضور او نه تنها یک میراث هنری، بلکه نمادی از پیشگامی، جسارت و شکستن تابوهای اجتماعی برای زنان بود و الهامبخش نسلهای بعدی هنرمندان زن باقی ماند.
خانم پروین در ۱۸ قوس/آذر سال ۱۳۸۳ هجری خورشیدی در بستر بیماری در کابل چشم از جهان فروبست.
روانش شاد و یادش گرامی باد.
