احمدضیاء با تخلص ادبی «ده‌آتشین»، در ۹ اسد/مرداد سال ۱۳۷۲ هجری خورشیدی در استان تخار چشم به جهان گشود. او از همان آغاز کودکی دارای ذوق ادبی بود و به این حوزه نگاه ویژه داشت.
ده‌آتشین در سال ۱۳۹۰ هجری خورشیدی وارد دانشکدهٔ زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بلخ شد. همان سال، نخستین تجربه‌های شعری‌اش شکل گرفت و سرودن شعر را آغاز کرد. حاصل این تلاش‌ها، در سال ۱۳۹۳ به چاپ نخستین مجموعهٔ شعری او با عنوان «یک چوکی فاصله» انجامید.
در سال ۱۳۹۶ هجری خورشیدی، وی با موفقیت وارد دوره کارشناسی ارشد در دانشکده زبان و ادبیات دانشگاه کابل گردید و در مسیر پژوهش‌های ادبی و فعالیت‌های فرهنگی‌اش گام‌های جدی‌تری برداشت. او در کنار تحصیلات عالی، به‌عنوان یکی از صداهای شعر معاصر افغانستان شناخته شد که در نشست‌های ادبی، جشنواره‌های فرهنگی، و محافل ادبی حضور فعال داشته است.
شعر ده‌آتشین، آمیزه‌ای از تجربه‌های زیسته، زبان معاصر و طنینی از دردهای جمعی نسل امروز افغانستان است. او در آثارش، گاه با زبانی آرام و تأمل‌گر، و گاه با لحنی برنده و انتقادی، از وضعیت انسان، جنگ، بی‌وطنی، عشق، تنهایی و سیاست سخن می‌گوید.
