جلال نورانی، در ۳۱ سرطان سال ۱۳۲۷ هجری خورشیدی در منطقه‌ی شیرپور شهر کابل چشم به جهان گشود. او آموزش‌های ابتدایی و متوسطه را در مکتب امانی به پایان رساند. سپس در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه کابل به تحصیل پرداخت. طی سال‌های ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۱ هجری خورشیدی در شهر سن پترزبورگ (لنینگراد سابق)، زبان روسی آموخت و مدرک فوق‌لیسانس خود را در رشته خبرنگاری دریافت کرد.
علاقه جلال نورانی به ادبیات از کودکی آغاز شد. او در صنف چهارم و پنجم مکلف به خواندن روزنامه‌های اصلاح و انیس برای پدرش شد و این وظیفه، زمینه‌ساز علاقه او به مطالعه و نوشتن شد. در زمستان‌ها، برای خانواده داستان می‌خواند و در اوقات فراغت به ترجمه و نوشتن مطالب ادبی مشغول می‌شد.
نورانی در جریان تحصیل اولین قدم‌های خود را در طنزنویسی برداشت. او همکاری خود را با مجله ترجمان، اولین هفته‌نامه طنز افغانستان، در سال ۱۳۴۸ هجری خورشیدی آغاز کرد. جلال نورانی با استفاده از هفت نام مستعار، از جمله جیمنون، اُشتوکا، و گلبدست، طنزهای متنوعی را برای این نشریه نوشت. شهرت او در این زمینه باعث شد تا پایش به رادیو کابل باز شود و در تولید داستان‌های دنباله‌دار، نمایش‌نامه‌ها، و برنامه‌های طنز انتقادی مشارکت کند.
اولین کتاب طنز او با عنوان «ای همو بیچاره گک اس» در سال ۱۹۷۸ میلادی منتشر شد و بعدها با عنوان «نزدیک بود بی‌آب شوم» در سال ۲۰۱۰ میلادی بازچاپ شد. دومین اثر او، «وغیره‌نویسی»، در سال ۱۹۸۹ میلادی منتشر شد. جلال نورانی همچنین چندین کتاب طنز از زبان‌های دیگر را ترجمه کرد؛ از جمله «مربای مرچ» (۱۹۸۳ میلادی) و «چی کنم عادتم شده» (۱۹۸۷ میلادی).
او علاوه بر طنزنویسی، در زمینه ادبیات کودک، تئاتر، و نمایشنامه‌نویسی نیز آثاری را تألیف و ترجمه کرد. از جمله آثار شاخص او می‌توان به «تیاتر کودک»، «مادرکلان»، و «رنگ و بوی حرفه‌ها» اشاره کرد.
اثر پژوهشی برجسته او پنج کتاب طنز یا هنر طنزپردازی است که به‌عنوان یکی از جامع‌ترین منابع درباره طنز در افغانستان شناخته می‌شود. این کتاب حاصل بیش از یک دهه تحقیق در منابع فارسی، انگلیسی و روسی است.
جلال نورانی از بزرگ‌ترین طنزپردازان افغانستان به شمار می‌آید. آثار او، با وجود نقدهایی که بر عمق و زبان آنها وارد شده است، همچنان به‌عنوان نمونه‌ای از طنزپردازی مؤثر و اجتماعی در افغانستان یاد می‌شوند. او با ترجمه آثار طنز از ملل مختلف و تولید آثار طنزآمیز، ذوق طنزنویسی را در کشور پرورش داد و راهی برای دیگر طنزپردازان گشود.
جلال نورانی در ۷ حمل سال ۱۳۹۶ هجری خورشیدی در گاراج کوچک در شهر کابل در میان تنهایی و انتظار، و در حالی که کتابی از پنجاه سال نوشتن را در دست داشت، به دیار باقی شتافت. روانش شاد و یادش انوشه باد!
