محمد صادق عصیان، در چهاردهم جدی سال ۱۳۵۲ هجری خورشیدی در ولایت بلخ، متولد شد. او در سال ۱۳۷۵هجری خورشیدی موفق به اخذ گواهی‌نامه کارشناسی در رشته زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه بلخ شد و در سال ۱۳۹۰ هجری خورشیدی مدرک کارشناسی ارشد خود را از دانشگاه ملی تاجیکستان دریافت کرد.
با فروپاشی سلطه‌ی طالبان و برپایی نظام جمهوری، صادق عصیان در سال ۱۳۸۱ هجری خورشیدی به عنوان استاد دانشگاه بلخ آغاز به کار کرد. او علاوه بر تدریس، نقش فعالی در عرصه فرهنگی و ادبی داشت و به‌عنوان مدیر مسئول چندین نشریه از جمله مجله «علمی بلخ»، فصلنامه «معرفت» و ماهنامه «چشم‌انداز» فعالیت کرد. همچنین، در رسانه‌های صوتی و تصویری نیز همکاری می‌کرد و مجری برنامه‌های ادبی و فرهنگی همچون «روزنه»، «پرنیان سخن» در رادیو تلویزیون محلی بلخ و «اورنگ» در تلویزیون آرزو بود. مدتی نیز مشاور بخش ادبی رادیو تلویزیون آرزو بود.
با سقوط نظام جمهوری و تسلط دوباره طالبان در سال ۱۴۰۰ هجری خورشیدی، صادق عصیان نیز مانند هزاران شهروند افغانستان مجبور به مهاجرت شد و در شهر اشتوتگارت آلمان اقامت گزید.
از صادق عصیان پنج مجموعه شعری با عناوین «فصل‌های آفتابی» (۱۳۸۲خ)، «روشن‌تر از همیشه» (۱۳۸۶خ)، «مثل احوال جهان» (۱۳۹۳خ)، «فراخوان صد غزل» (۱۳۹۷خ)، و «حل شدن در حس و حال» (۱۳۹۸خ) منتشر شده است. همچنین مجموعه دیگری تحت عنوان «دنیا به‌هم‌خورده» بعد از مرگش چاپ شد. افزون بر این، دو کتاب پژوهشی به نام‌های «نمونه‌های شعر امروز بلخ» (۱۳۸۴خ) و «سیما و سخن؛ شاعران و نویسندگان بلخ، سمنگان و سرپل» (۱۳۸۵خ) نیز از او به چاپ رسیده‌اند.
صادق عصیان، با صدای بلند و شیوا، همواره شعر می‌سرود و شعرهایش را برای دیگران می‌خواند، اشعاری که تا همیشه در یادها خواهد ماند.
محمدصادق عصیان مدتی از بیماری رنج برد و در نهایت در دومین روز میزان/مهر سال ۱۴۰۲ هجری خورشیدی چشم از جهان بست.
