عبدالظاهر اضطرابی در ۱سنبله/ شهریور سال ۱۳۳۸ خورشیدی در شهر هرات به دنیا آمد. او از دوران نوجوانی به ادبیات و رسانه علاقه‌مند شد و همزمان با خدمت در اردوی ملی افغانستان، فعالیت‌های قلمی خود را در رسانه‌های نظامی آغاز کرد و پس از مدتی خدمت در ارتش، به تقاعد خود خواسته سوق گردید.
با فروپاشی گروه طالبان در دور نخست، اضطرابی به فعالیت‌های فرهنگی بازگشت و در رسانه‌هایی چون «روزنامه‌ی اتفاق اسلام» هرات و برخی مجله‌ها قلم زد. در سال ۱۳۸۴ خورشیدی، به همکاری با انستیتوت گزارش‌دهی جنگ و صلح (IWPR) پذیرفته شد و به عنوان نویسنده، آموزگار، ویراستار و گزارشگر به کار پرداخت. او سپس با مراکز بین‌المللی ژورنالیسم، از جمله مرکز روزنامه‌نگاری بین‌المللی، بنیاد سیستم‌های انتخاباتی، و شماری از رسانه‌های داخلی و جهانی همکاری نمود. در این مدت، در نقش‌هایی چون مدیر ارتباطات، نویسنده و تسهیل‌کننده‌ی آموزش‌های رسانه‌ای و انتخاباتی ایفای وظیفه کرد. همچنین در برنامه‌های حمایت از حقوق زنان و جوانان، از جمله در شبکه‌ی زنان افغان (AWN)، مشارکت فعال داشت. از سال ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۰ میلادی، به عنوان مامور مسئول پروژه‌های اجتماعی در ولسوالی انجیل هرات با پشتیبانی مالی یونیسف فعالیت کرد.
عبدالظاهر اضطرابی در جریان سال‌های فعالیت رسانه‌ای و اجتماعی، صدها داستان کوتاه، طنز، مقاله‌ی تحقیقی و گزارش در رسانه‌های صوتی، تصویری و نوشتاری منتشر کرده است. آثار او روایتگر رنج‌ها، امیدها، و دغدغه‌های مردم افغانستان است؛ نگاهی نقادانه و گاه طنزآمیز به زندگی اجتماعی.
«صدفی که مروارید نشد»، تازه‌ترین اثر آقای اضطرابی است که مجموعه‌ای از ده جستار طنز و داستان کوتاه درباره‌ی مهاجرت مردم افغانستان است.
پس از فروپاشی نظام جمهوریت در سال ۲۰۲۱ میلادی، اضطرابی ناگزیر به مهاجرت شد و اکنون در شهر برلین آلمان زندگی می‌کند.
