تو می‌روی و غمت عاشقانه می‌ماند
کنارم این دل پر از بهانه می‌ماند
دو برگ یاد غمین از بلوط چشمانت
به باغ خاطره‌هایم نشانه می‌ماند
تُن صدای تو در هر سرود می‌پیچد
بلوغ نام تو در هر ترانه می‌ماند
مرا به‌نام صدا کن به فصل هجرت خویش
همین صداست که در این زمانه می‌ماند
خدای من چه درد آور است قصه‌ی کوچ
پرنده می‌رود و آشیانه می‌ماند
