شکرستان هند

مولانا غلام‌علی متخلّص به «آزاد» از فحول شعراء و کبار علمای شبه‌قارۀ هند در سده‌ی دوازدهم هجری است. وی در شهر بلگرام در اوتارپرادیش امروزی

خان‌آرزو در سال ۱۰۹۹ قمری در شهر آگره (اکبرآباد) به دنیا آمد. پدرش، شیخ حسام‌الدین، تاریخ تولد او را از ترکیب حروف واژه‌ی «نزل غیب»

برهمن را باید در زمرۀ شاعران، منشیان و ادیبان بزرگ فارسی‌گو در شبه‌قارۀ هند نوشت. نام پدر وی دهرم‌داس بود که خود نیز از منشیان

جلال‌الدین اکبر که سومین پادشاه سلسلۀ گورکانیان هند بود و گاهی او را مغول‌اعظم نیز می‌گویند، زبان پارسی را زبان رسمی دربار خود اعلام کرد،

توسنی، فرزند «لوکرن» یا «لونکرن»، از حوالی سانبر بود؛ که جایی‌ست نمک‌زار در هند آن روزگار. وی، افزون بر بودن در کیش هندوان، با عقاید

سرزمین پهناور شبه‌قارۀ هند را باید یکی از کانون‌های بزرگ پرورش و گسترش زبان پارسی دانست. به باور تاریخ‌نویسان، زبان پارسی در سرزمین وسیع شبه‌قارۀ