برای نخستین‌بار، از سه‌صد و چهاردهمین عرس ابوالمعانی میرزا عبدالقادر بیدل، شاعر و عارف سترگ زبان فارسی‌دری، طی همایشی باشکوه در تالار انجمن نویسنده‌گان شهر استانبول ترکیه با حضور شاعران، پژوهشگران، بیدل‌پژوهان و دوست‌داران بیدل، بزرگداشت به‌عمل آمد.
این برنامه که به همت انجمن فرهنگی سخن و همکاری انجمن دوست‌داران بیدل، اتحادیه نویسنده‌گان ترکیه و مرکز حافظ‌پژوهی دانشگاه مدنیت ترکیه برپا شده بود، با سخنان لیلی غزل، از شاعران مطرح زبان فارسی، به‌عنوان دبیر نشست آغاز گردید. خانم غزل با بیان اندیشه و کارنامه‌ی بیدل، او را از بزرگ‌ترین سخن‌پردازانی خواند که پس از سده‌ها هنوز باید در موردش بیشتر خواند و فهمید.
ظهور مظهر، مسئول انجمن فرهنگی سخن، ضمن خوش‌آمدگویی به مهمانان و شرکت‌کنندگان، برپایی این همایش را یکی از رویدادهای مهم فرهنگی دانست که برای نخستین بار در ترکیه، آن‌هم به‌صورت مشترک با نهادهای فرهنگی کشور میزبان، برگزار می‌شود.
دکتر شفق تورگای، رئیس دانشکده‌ی ادبیات فارسی دانشگاه مدنیت، به بررسی تأثیر شعر بیدل در محیط فرهنگی ترکیه پرداخت و با یادآوری جایگاه بیدل در میان محافل ادبی ترکیه، اذعان داشت که او در میان نخبه‌گان علمی و فرهنگی ترکیه کماکان شناخته‌شده و مورد توجه است.
محمد پوپل، بیدل‌پژوه، درباره‌ی «عجز در شعر بیدل» سخن گفت و همین‌گونه شهباز ایرج، نویسنده و روزنامه‌نگار، به بررسی «ترکیبات در شعر بیدل» پرداخت. و عبید صافی، بیدل‌پژوه، پیرامون «عرفان بیدل و شعر عرفانی او» دیدگاه‌های تازه‌ای را مطرح ساختند.
سعدالله حقیار، شاعر و نویسنده‌ی زبان فارسی، شعری در وصف اندیشه و شخصیت بیدل خواند و همین‌گونه اورانوس مصمم و نقیب‌الله خطیبی، از اعضای انجمن فرهنگی سخن، با دکلمه‌ی منتخبی از اشعار بیدل، فضای معنوی محفل را آراستند.
قیس معروف، آوازخوان جوان کشور، با اجرای قطعاتی موسیقی بر اشعار میرزا عبدالقادر بیدل، روح تازه‌ای به فضا بخشید و هنرمندانه قدرت شعر بیدل را بر فضا گستراند.
در پایان این همایش، اعضای انجمن فرهنگی سخن با تفویض تندیس‌های سپاس به شماری از چهره‌های فرهنگی، از تلاش‌های آنان در ترویج بیدل‌پژوهی و زنده‌نگه‌داشتن میراث این سخن‌پرداز بزرگ قدردانی کردند.
میرزا عبدالقادر بیدل، شاعر، عارف و اندیشمند بزرگ زبان فارسی دری، در سال ۱۰۵۴ هجری قمری در شهر عظیم‌آباد هند «پتنای کنونی» چشم به جهان گشود و در روز چهارم صفر سال ۱۱۳۳ قمری پس از ۷۹ سال زندگی، دار فانی را وداع گفت. او یکی از قله‌های بلند سبک هندی در شعر فارسی‌دری به‌شمار می‌رود. همه‌ساله، روز درگذشت بیدل زیر عنوان عرس بیدل، در میان علاقه‌مندان، ادیبان، مراکز پژوهشی و فرهنگی، به‌عنوان فرصتی برای بازخوانی اندیشه و زبان ژرف او گرامی داشته می‌شود.
