محمد عالم کوهکن در سال ۱۳۴۱ هجری خورشیدی در ولسوالی خواجه سبز پوش ولایت فاریاب چشم به جهان گشود. آموزش‌های ابتدایی را در مکتب ده‌نو همان ولسوالی آغاز کرد و دوره متوسطه را در لیسه ابوعبید جوزجانی ولایت فاریاب به پایان رساند. سپس از دارالمعلمین فاریاب فارغ‌التحصیل شد و در سال ۱۳۹۵، مدرک لیسانس حقوق و علوم سیاسی را از مؤسسۀ تحصیلات عالی گوهرشاد دریافت کرد.
او از سال ۱۳۶۳ با مسئولیت در روزنامه فاریاب وارد عرصه رسانه شد و هم‌زمان ریاست اتحادیه ژورنالیستان فاریاب را نیز بر عهده داشت. در سال‌های ۱۳۶۶ تا ۱۳۷۲ به عنوان سرباز و افسر در قوای هوایی کابل خدمت کرد. سپس به عنوان مدیرمسوول روزنامه فاریاب و رییس اطلاعات و فرهنگ ولایت فاریاب فعالیت نمود. در سال ۱۳۷۸، ریاست اطلاعات و فرهنگ ولایت بلخ را بر عهده گرفت و در کنار آن، معاونت روزنامه چاووش، ارگان نشراتی انجمن امیر علیشیر نوایی را نیز به پیش برد.
از جمله مسئولیت‌های رسانه‌ای او می‌توان به خبرنگاری در رادیو آزادی، مدیریت دفتر کابل رادیو تلویزیون آیینه، ریاست دیپارتمنت اوزبیکی رادیو تلویزیون آریانا و ریاست نشرات رادیو تلویزیون‌های وآی و بیرلیک، اشاره کرد. آقای کوهکن همچنین عضو انجمن قلم افغانستان و بنیاد اجتماعی و مدنی توران بود.
کوهکن نویسندۀ کتاب «اوزبیک ادبیاتی فرهنگی» و مجموعه شعر «سین اوچون یره لدیم» بود. مقالات تحلیلی، اجتماعی و فرهنگی‌اش در نشریات مختلف منتشر شده‌اند. آثار ترجمه‌شده‌اش شامل «مناجات دریا» اثر خالد حسینی و «نگین غزنی» اثر نصیر احمد احمدی است. آثار آماده چاپ او شامل دومین مجموعه شعری، «بابر و بابری‌زاده‌ها» و «سلطان حسین بایقرانینگ سیاسی و ادبی حیاتی» می‌باشد. او همچنین در نشر آثار دیگران نقش داشت، از جمله مجموعه اشعار مرحوم حامد فاریابی، رمان‌های «اوتکن کونلر» و «یولدوزلی تونلر»، و مجموعه غزلیات امیر علیشیر نوایی.
محمد عالم کوهکن در برگزاری سمپوزیوم‌ها، محافل ادبی، و بزرگداشت شخصیت‌های علمی و ادبی نقش فعالی داشت. او نخستین نمایشگاه کتاب اوزبیکی را در شهرهای کابل، میمنه، اندخوی و شبرغان برگزار کرد و کورس زبان اوزبیکی را در بنیاد توران تأسیس نمود. اثر مستند «قیصار در خون و آتش» از جمله تلاش‌های او در ثبت جنایات طالبان در ولسوالی قیصار بود.
پس از فروپاشی نظام جمهوری افغانستان در سال ۱۴۰۰ هجری خورشیدی و تسلط گروه طالبان، محمد عالم کوهکن به ایالات متحده امریکا مهاجرت کرد. او در آنجا پس از مدتی با بیماری سرطان دست‌و‌پنجه نرم کرد و سرانجام روز چهارشنبه، ۱۲ سنبله/شهریور ۱۴۰۴ هجری خورشیدی، چشم از جهان فروبست.
رهبری خانهٔ مولانا، درگذشت آقای کوهکن را به جامعۀ فرهنگی افغانستان، خانوادۀ گرامی ایشان، و همۀ دوستداران زبان و ادبیات تسلیت عرض می‌دارد. روانش شاد و یادش گرامی باد!
