یوسف سجزی سیستانی، برادر ابراهیم سجزی سیستانی، از دانشمندان و خوش‌نویسان برجسته‌ی صدر اسلام بود که در قرن نخست هجری قمری در سیستان چشم به جهان گشود. او به‌واسطه نوآوری‌هایش در عرصهٔ خط و نویسه‌شناسی، شهرت گسترده یافت.
یوسف در ادامهٔ تلاش‌های برادرش، به‌ویژه در گسترش خط معقلی، نقش کلیدی ایفا کرد و با افزودن چهار نوع خط جدید، انقلابی در شیوه‌های نگارش اسلامی پدید آورد. این خطوط عبارت‌اند از: خط جلیلی، خط ثُلفَثین، خط دیباح، و خط سجلات.
ابن ندیم در «الفهرست» خط جلیلی را “پدر همهٔ خطوط اسلامی” معرفی می‌کند؛ خطی باشکوه که به‌واسطهٔ پیچیدگی‌های ساختاری و ظرافت‌های بصری‌اش، جایگاه ممتازی در تاریخ خوش‌نویسی اسلامی دارد.
اختراعات یوسف سجزی در عرصهٔ طراحی و نظام‌مندی خطوط، نه تنها موجب تکامل نظام نوشتار در دنیای اسلام شد، بلکه الهام‌بخش نسل‌های بعدی خطاطان و پژوهشگران گردید. نام او همواره با خلاقیت، دقت و زیبایی در خوش‌نویسی همراه بوده است.
یوسف سجزی در آغاز قرن دوم هجری دار فانی را وداع گفت، اما میراث علمی و هنری‌اش همچنان در تار و پود فرهنگ اسلامی زنده است.
