ابو‌عبدالله محمد بن کرام سجستانی، از چهره‌های شاخص قرن سوم هجری قمری، عالمی جامع، فقیه برجسته، عارف تأثیرگذار، و محدث شناخته‌شده بود که بنیان‌گذار فرقه کرامیه محسوب می‌شود.
او در سال ۱۹۰ هجری قمری در حوالی غور از توابع سیستان به دنیا آمد و به‌همین دلیل به “سجستانی” شهرت یافت. در بعضی منابع زادگاه او را خَتَک در سیستان آورده اند. او نزد استادانی در هرات، بلخ، مرو و سمرقند درس خواند.
محمد بن کرام در شاخه‌های گوناگون علوم دینی ــ از جمله فقه، حدیث و عرفان ـ تبحر داشت. وی با بنیان‌گذاری فرقه کرامیه، نقشی قابل‌توجه در تحولات فکری و کلامی آن عصر ایفا کرد. آثار متعددی در این حوزه‌ها از او به‌جا مانده و شمار زیادی از شاگردانش، اندیشه‌هایش را ادامه دادند.
ابن کرام در در سال ۲۵۵ هجری در بیت‌المقدس درگذشت. بر پایه‌ی روایتی از ابن عساکر، به‌دلیل باورهای خاص خود، کتاب‌هایش در بیت‌المقدس سوزانده شد و او به فرمان یانس مُونسی، والی رمله، به شهر زُغَر تبعید گردید. بنابر گزارش‌هایی، وی در همان شهر درگذشت و پیکرش به بیت‌المقدس منتقل و در مقابرالأنبیاء، کنار زکریا، یحیی و دیگر پیامبران به خاک سپرده شد.
