دولت سمرقندی از شاعران گم‌نام زن در ادبیات فارسی بوده است که در سدهٔ هشتم هجری در شهر سمرقند چشم به جهان گشود. او نابینا بود و توانایی سرودن اشعار فی‌البداهه را داشت.
دولت هم‌زمان با امیر تیمور گورکانی زندگی می‌کرد و در دوران لشکرکشی‌های تیمور به شمال خراسان زیست. پس از اینکه تیمور سمرقند را فتح کرد، دولت به دیدار وی رفت و در بحثی تند و انتقادی شرکت کرد. او از منتقدان صریح‌اللهجهٔ حملات و خرابی‌هایی بود که تیمور در خراسان به وجود آورد و به همین دلیل، اشعار هجوآمیز علیه او سرود.
دولت را زنی حاضر جواب توصیف کرده‌اند. روایت شده است که در ملاقات با تیمور، وی به دولت گفت که “دولت هیچ‌گاهی کور نمی‌شود.” دولت بی‌درنگ پاسخ داد: “صاحب، دولت اگر کور نمی‌شود، لنگ هم نمی‌شود !” این پاسخ ظریف و کنایه‌آمیز، شخصیت برجسته و جسور او را به تصویر می‌کشد.
