جهان‌ملکه، دختر گران‌مایه سلطان مسعود غزنوی، در سده پنجم هجری در غزنی، دیار فرهیختگی و فرهنگ، متولد شد. او از جمله زنانی است که نامش با ادب فارسی پیوند خورده و در میان شاعران زن دوره میانه جایگاه ویژه‌ای دارد.
جهان‌ملکه از کودکی به ادبیات و شعر فارسی علاقه وافری نشان داد و شیفتگی او به زیبایی‌های زبان و ادب پارسی در آثارش نمایان است. بهره‌مندی او از طبع لطیف و قریحه‌ای سرشار باعث شد اشعاری نغز و دلنشین بسراید که بازتاب‌دهنده دقت و حساسیت شاعرانه‌اش است.
در دوره‌ای که نقش زنان در ادبیات کمتر جلوه‌گر بود، جهان‌ملکه با آثاری منظوم در کنار حفظ هویت زنانه‌اش توانست خود را به عنوان یکی از چهره‌های برجسته زن در تاریخ ادبیات فارسی مطرح سازد. زندگی و آثار او نشانگر روحیه‌ای اصیل و عمیق است که در سایه شرایط زمانه، توانست خود را به جامعه آن روزگار بشناساند.
