خراسان

ابویعقوب اسحاق ابن احمد سجزی (سجستانی)، از متکلمان، فیلسوفان در قرن چهارم هجری قمری بود. او در اواخر قرن سوم یا اوایل قرن چهارم هجری

پیراحمد خوافی، معروف به غیاث‌الدین، وزیر شاه‌رخ میرزای تیموری و جانشینان او بود. دربارهٔ زندگی و سال‌های پیش از وزارت او اطلاعات کافی در دست

ابومحمد حریز بن عبدالله سجستانی از فقهای جهان اسلام در سال 100 هجری در سیستان تولد شد. هرچند بعضی او را کوفی دانسته اند که

مجدالدین محمد خوافی از رجال برجستهٔ دیوانی در دورهٔ تیموری و وزیر مقتدر سلطان حسین بایقرا بود. او به خاندان دیوان‌سالار وابسته بود و پدرش،

یعقوب لیث صفاری، متولد سال ۲۲۵ هجری، آهنگری از دهگانان سیستان بود که به یکی از چهره‌های مؤثر و قدرتمند سیاسی در شرق خلافت عباسی

تاج‌الدین علی‌شاه جیلانی، معروف به خواجه تاج‌الدین علی‌شاه، وزیر سلطان‌محمد خداابنده اولجایتو و سلطان ابوسعید بهادرخان بود. او به عنوان یک تاجر جواهر و کالا،

ابوحاتم محمد بن حبان در سال ۲۷۰ هجری در بُست در خانواده‌ای از دهگانان دیده به جهان گشود. مقدمات علوم را نزد پدرش و استادان

شیخ رکن‌الدین ابوالمکارم علاءالدوله احمد ابن محمد ابن احمد بیابانکی سمنانی متولد ۶۵۹ هجری قمری معروف به شیخ علاءالدّوله از مشایخ بزرگ تصوّف و دانایان

ابراهیم بن عاصم عقیلی از فرماندهان نظامی خلافت اموی و والی سیستان بود. او از قبیله بنی‌عقیل قیس و اهل جزیره بود. ابراهیم پس از

محمود یلواج، یا محمود خوارزمی، یکی از مشاوران و فرستادگان مسلمانان چنگیز مغول بود. او به عنوان ریاست فرستادگانی به سال ۶۱۵ هجری با هدایا

ابو‌عبدالله محمد بن کرام سجستانی، از چهره‌های شاخص قرن سوم هجری قمری، عالمی جامع، فقیه برجسته، عارف تأثیرگذار، و محدث شناخته‌شده بود که بنیان‌گذار فرقه

عبدالرحمن بن محمد بن اشعث کندی، مشهور به عبدالرحمن سیستانی، از چهره‌های برجسته دوران خلافت اموی بود. او در حضرموت زاده شد و از خانواده‌ای