درس‌های مثنوی

شخصی که به بیماری “گِل‌خواری” مبتلا بود، به دکان یک عطّار رفت تا مقداری قند بخرد. وقتی این فرد متوجه شد که سنگ ترازو از

پشه‌یی از باغ و چمن‌زار بلند شد و به سوی دادگاه سلیمان نبی رفت تا از باد شکایت کند. او گفت: “باد اصلاً نمی‌گذارد ما

روزی شخصی که صدای زشت داشت و برخلاف دیگران، به شدت به صدای خودش علاقه‌مند بود، در محله‌یی که بیشتر ساکنان آن کافر بودند، شروع

طاوس، زیبایی خود را از دست می‌داد و پر و بال رنگارنگش را به زمین می‌ریخت. فیلسوف‌نما که این عمل را بی‌فایده می‌دانست، به او

سگی در حال مرگ بود و صاحبش که یک صحرانشین در کنارش نشسته و با اشک‌های سوزان می‌گریست. عابری که از آنجا می‌گذشت، حال او

در مثنوی مولانا جلال الدین محمد بلخی دفتر پنجم حکایتی اینگونه آمده است: روزی روزگاری، مردی خری ضعیف و لاغر داشت که از حمل بارهای

در دفتر چهارم مثنوی مولانا جلال‌الدین محمدبلخی  حکایت شده است: دباغی که کارش تمیز کردن پوست حیوانات از مدفوع و آلودگی‌ها بود، روزی به بازار

در دفتر چهارم مثنوی معنوی مولانا جلال‌الدین محمد بلخی، آمده است: روزی فقیه‌نمایی برای اینکه عمامه‌اش بزرگ‌تر به نظر برسد و در چشم مردم اهمیت

در دفتر چهارم مثنوی مولوی، اثر مولانا جلال‌الدین محمد بلخی، حکایت مورچه و قلم را  چه زیبا بیان کرده است: مورچه‌یی قلمی را مشاهده کرد

در دفترچهارم مثنوی مولانا جلال‌الدین محمد بلخی، حکایت شده است: مرد فقیر ولی ریاکار، هر صبح سبیل خود را با دنبه چرب می‌کرد و به

یک جوان به حضرت موسی (ع) می‌گوید: “ای پیامبر خدا، زبان جانوران را به من آموزش بده، تا از بانگ و آوای آنان در تقویت

در دفتر دوم مثنوی مولانا جلال‌الدین محمدبلخی حکایت شده است که شخص تشنه به دنبال یافتن آب است. او در عقب دیواری می‌ایستد که می‌داند