آیین‌های نوروزی

ابوالمظفر محمد بن احمد ابیوردی، معروف به ابیوردی قاری، یکی از شخصیت‌های برجسته‌ی علمی و فرهنگی در تاریخ اسلام بود. او علاوه بر نسب‌شناسی، شاعری،

ابوسهل خجندی در حکومت غزنویان به وزارت رسید. او به عنوان دبیر دیوان در غزنه فعالیت می‌کرد و پس از قتل وزیر پیش‌از خود، به

شمس‌الدین محمد جوینی، یکی از شعرا، نویسنده‌گان و دولت‌مردان برجسته‌ی خراسان بود که به بسط و نشر علم و ادبیات معروف بود. او در روستای

مجد خوافی به خانواده‌ی دیوا‌ن‌سالار وابسته بود. پدرش خواجه غیاث‌الدین پیراحمد خوافی نزدیک به 30 سال در دستگاه ابوسعید و شاهرخ وزارت داشت. دوران وزارت

رشیدالدین فضل‌الله الوزیر ابن عمادالدوله ابی الخیر بن موفق‌الدوله علی همدانی متولد ۶۴۸ هجری قمری در همدان در یک خانوادهٔ پزشک بود. وی رجل سیاسی،

بهاءالدین مرغینانی از وزرا، شاعران و درباریان فاضل سده‌ی هفتم هجری بود. او اهل مرغینان بود که اکنون شهری است در جنوب استان فرغانه جمهوری

حسنک، آخرین وزیر سلطان محمود غزنوی بود که به دستور سلطان مسعود و به فتوای خلیفه‌ی بغداد در ۴۱۰ خورشیدی، به دار آویخته شد. او

ابوجعفر محمد بن محمد بن حسن طوسی، متولد ۵۹۸ هجری، یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌های علمی و فرهنگی در تاریخ اسلام بود. او علاوه بر شاعری،

ابوالمعالی نصرالله بن محمد بن عبدالحمید منشی، یکی از نویسندگان و منشیان برجسته‌ی دربار غزنویان در سده‌ی ششم هجری بود. او در شهر غزنی متولد

خواجه ابونصر مشکان، دبیر دیوان رسالت سلطان محمود غزنوی و پسرش سلطان مسعود غزنوی بود. این نشان می‌دهد که او تا چه حد در علم،

عمیدالملک کُندُری، متولد سال ۴۱۵ هجری قمری، دیوان‌سالار و وزیر دربار سلطان طغرل سلجوقی بود. او در شهر کُندُر به دنیا آمد و پس از

ابوالحسن القاسم احمد بن حسن میمندی، که به او عنوان افتخاری شمس‌الکفاه داده بودند، وزیر دربار غزنوی در دوره‌های سلطان محمود غزنوی و پسرش مسعود