رابعه بخاری معروف به ام‌الفقراء از زنان نام‌دار دوره خراسان در نیمه نخست سده هفتم هجری در بخارا چشم به جهان گشود. او دختر شیخ ابوبکر از علمای بخارا بود که در نیمه اول سده هفتم وفات کرد. این بانوی فاضل و عارف کامل در دوره حیات خود در شهر بخارا و حوالی آن معروف بود و زاهدان، عارفان و علما او را به نیکویی می‌شناختند. در منابع مختلف از اوصاف نیک و حمیده رابعه بخاری ذکر شده است.
رابعه با مردی به نام سید احمد از مردم بخارا ازدواج کرد. سید احمد در حمایت از همسر عارف خود او را در مسیر عرفان و امور خیریه پشتیبانی کرد. خبرداری و کمک به فقراء و مساکین شهر بخارا از سوی رابعه بخاری معلوم مردم آن روزگار بود. سید احمد به خاطر این اوصاف خوب به همسر خود کنیه ام‌الفقراء را داد.
رابعه در عبادت همچنان شهره بخارا بود. نقل کرده‌اند که او پیوسته در حزن و اندوه و ترس از حشر و حساب بسر می‌برد و زنی خداترس بود. از این بابت در کنار خیر و امور دنیایی به تعبد اخروی زیاد می‌پرداخت. این بانوی عارف و خادم مردم سرانجام در سال 613 هجری در بخارا چشم از جهان بست و در آن شهر بخاک سپرده شد.
