فردوس مطربه، معروف به مطربه کاشغری، بانوی موسیقی‌دان و شاعر زبان فارسی در نیمه اول سده ششم هجری در کاشغر، حوزه شرقی خراسان، چشم به جهان گشود. خانواده او از کاشغر به بخارا، بلخ و سرانجام نیشابور نقل مکان کردند. مطربه در این شهر با طغان شاه، پسر الموید سلجوقی، ازدواج کرد.
مطربه از زنانی بود که دارای ذوق و استعداد عالی در موسیقی و آوازخوانی بود. او با مهارتی که در این دو زمینه داشت، در میان موسیقی‌دانان و آوازخوانان هم‌روزگار خود به شهرت رسید. به احتمال زیاد، سبب ازدواج شاه سلجوقی با مطربه، شهرت او در این دو فن بود.
مطربه همچنین بانوی شاعر به زبان فارسی بود. از او اشعاری در منابع و مآخذ به یادگار مانده است که به زیبایی، سادگی و صنعت بلند سروده شده‌اند. آثار مطربه کاشغری به طور کامل به ما نرسیده است، اما برخی از اشعار و قطعات موسیقی او در منابع تاریخی و ادبیات فارسی ذکر شده‌اند. این آثار به عنوان نمونه‌هایی از هنر و فرهنگ آن دوران مورد توجه قرار گرفته‌اند.
این بانوی خوش‌ذوق در اواخر سده ششم هجری در نیشابور از جهان رخت بست و در آن شهر بخاک سپرده شد.
