نجم العرفاء، حیدری وجودی فرزند مولانا شفیع الله در سال ۱۳۱۸ خورشیدی دریکی از دهکده های زیبای دره پنجشیر دیده به جهان گشود. در سال ۱۳۲۶ خورشیدی شامل مکتب ابتداییه رخه پنجشیر شد. در صنف پنجم مکتب بود که در یک حالت معنوی حالش دگرگون شد. بعد از فراغت از صنف ششم از اثرهمین دگرگونی حال نتوانست به آموزش‌های رسمی ادامه بدهد. در اوایل سال ۱۳۳۳ خورشیدی به کابل آمد و در روز های نخست آمدنش به کابل با پیش کسوتان شعر آن زمان مولانا خسته، صوفی عشقری وشایق جمال آشنا شد. خسته و شایق در نقد سرود ه هایش توجه لازم مبذول داشتند. هنوز مغلوب الحال بود که در لوگر شامل خدمت زیر بیرق شد. دوره خدمتش شش سال دوام کرد. در سال ۱۳۴۳ در چارچوب وزارت آموزش و پرورش انجمنی بنام ( انجمن شعرای افغانستان) تاسیس شده بود که ایشان در آن انجمن به‌حیث محرر موظف شد. اما انجمن سه ماه بیش تر دوام نکرد. بعد از آنکه انجمن لغو شد از اول اسد ۱۳۴۳ تا حال مسول بخش جراید و مجله کتابخانه عامه کابل شد و درین فرصت تا اکنون به کمال معنویت رسید و دستآورد‌های بزرگی را خلق کرد.
ادبیات عرفانی در افغانستان نمایندگان انگشت شماری دارد که یکی از آن ها حیدری وجودی است. شعر حیدری وجودی حد فاصل میان شعر کلاسیک و شعر نو فارسی است. وی نگاه عارفانه یی به هستی و اشیاء دارشت و از طرفی هم تلاش کرده نوعی بینش های سیاسی و پرداخت های اجتماعی را در شعر خود جا بدهد.
استاد حیدری وجودی، شاعر و عارف بزرگ فارسی‌سرا در بیست و یکم جوزای ۱۳۹۹ در اثر مرض کرونا جان به حق سپرد. روحش شاد، یادش جاودان باد!
