روان‌کاوی، به‌عنوان یکی از شاخه‌های بنیادین روان‌شناسی مدرن، به کاوش در ناخودآگاه انسان، تعارض‌های درونی، رؤیاها، و ساختار روان فردی می‌پردازد. این پدیده که در عصر حاضر اهمیت زیادی پیدا کرده است، قرن‌ها پیش از پیدایش این علم، در سروده‌های مولانا جلال‌الدین محمد بلخی در مثنوی معنوی و غزلیات شمس، با زبانی شاعرانه و بینشی عمیق، بطور نمادین و حکیمانه بازتاب یافته است. در این بخش از سلسله برنامه‌های «پیامبرعشق» به واکاوی و مصداق‌های این مفهوم، تمرکز شده است.
