عبدالغنی برزینمهر در پانزدهم سنبله/شهریور سال ۱۳۳۱ هجری خورشیدی در روستای میرقاسمجان شهرستان چمتال استان بلخ دیده به جهان گشود. آموزشهای ابتدایی و متوسطه را در بلخ به انجام رساند و سپس با ورود به تربیه معلم بلخ، دانشگاه کابل، و در نهایت دانشگاه دولتی تاجیکستان، مسیر علمی خود را پی گرفت و در سال ۱۳۷۸ هجری خورشیدی موفق به دریافت مدرک دکترای خود در رشتهی ادبیات فارسی از دانشگاه دولتی تاجیکستان شد.
دکتر برزینمهر از جمله نخستین استادان دانشکدهی ادبیات دانشگاه بلخ به شمار میآید که در تأسیس و توسعهی این نهاد علمی نقش کلیدی ایفا کرد. او با تکیه بر دانش عمیق ادبی، عرفانی و دانش مولاناشناسی، پژوهشهای ارزشمندی انجام داد که آثار علمی او بر پایهی تحلیل دقیق و بازخوانی متون ادبی ـ عرفانی و پیوند میان تاریخ، زبان، و عرفان خلق شده اند.
از دکتر برزینمهر دهها کتاب منتشر شده است که در آنها به بررسی و تحلیل آثار ادبی، شعر و تاریخ ادبیات پرداخته شده است. همچنین بیش از دهها مقالات علمی از ایشان در مجلات معتبر داخلی و بیرونی منتشر شده که در حال حاضر نیز در منابع درسی دانشگاههای مختلف مورد استفاده قرار میگیرند. دکتر برزینمهر علاوه بر تدریس، سهم بزرگی در تربیت نسلهای جدید ادبی بلخ داشته و آثار او همچنان الهامبخش بسیاری از پژوهشگران و دانشجویان است.
از مهمترین آثار وی میتوان به “شعرا و فضلا در دربار آل کرت”، “متون نظم تعلیمی”، “متون نظم غنایی”، “ضربالمثلها و کنایات”، “بازتاب زندگی ناصر خسرو در لابهلای دیوانش”، “اندازه شنیدن در آینه بلخ”، “مولانا شناسی”، “تصحیح و مقدمه دیوان شاه شجاع” و “آثار باقیمانده از ربیعی فوشنجی” اشاره کرد. دکتر برزینمهر همچنین تحشیه و مقدمهای بر دیوان عایشه درانی نوشت و مقالات زیادی در زمینه تصوف و ادبیات دارد.
یکی از مهمترین دستآوردهای علمی او پژوهشهای گستردهای در زمینه «مولانا شناسی» و «سماع و پیشینه آن در تصوف» است که در دایرةالمعارفهای ادبیات و تصوف مورد توجه قرار گرفته است.
در حال حاضر، دکتر عبدالغنی برزینمهر در آلمان مهاجر شده و با مشکلات سلامتی دست و پنجه نرم میکند. با این حال، آثار علمی و ادبی او همچنان به عنوان منابع معتبر و الهامبخش در دسترس پژوهشگران و علاقهمندان به ادب فارسی و تاریخ فرهنگی افغانستان قرار دارد.
دکتر عبدالغنی برزینمهر از چهرههای ممتاز و نادر در پهنهی زبان و ادب فارسی معاصر افغانستان است؛ اندیشمندی ژرفنگر، محقق دقیق، و معلمی دلسوز که با آراستگی علمی، نگاه تاریخی، و زبان شفاف خود، در تثبیت بنیانهای مطالعات ادبی و پژوهشهای دانشگاهی بویژه در ترویج مولاناشناسی، نقشی بیبدیل ایفا کرده است. برزینمهر در زمرهی نسل فرهیختهای است که با پژوهش روشمند، ژرفای اندیشه، و صیقل زبان، به هویت علمی زبان فارسی در افغانستان صلابت و اعتبار بخشیده است.