نصیر احمد نشاط در اواسط سال ۱۳۳۹ هجری خورشیدی در قریهٔ باباعلی، ولسوالی آبشار ولایت پنجشیر چشم به جهان گشود. پدرش، مرحوم استاد عزیز احمد، مردی متقی و سخت‌کوش بود که نقش مهمی در تربیت و آموزش فرزند خود ایفا کرد.
نصیر احمد آموزش‌های ابتدایی را در تنها مکتب قریه، که فقط سه صنف داشت، آغاز نمود. با آن‌که به دلیل تنگ‌دستی از ادامهٔ تحصیل در مکاتب دورتر ـ مانند کابل ـ بازماند، اما تا سن هفده‌سالگی علوم دینی متداول زمان را نزد پدر و علمای برجستهٔ درهٔ پنجشیر فراگرفت. پس از آن راهی کابل شد.
زندگی او در کابل با دشواری و سرگردانی شروع شد، اما سرنوشت وی را با علی‌اصغر بشیر هروی ـ شاعر، نویسنده، مورخ، محقق، منجّم، ادیب و طنزنویس نامدار کشور ـ پیوند داد. بشیر هروی که به شوق و استعداد نصیر احمد در شعر و ادبیات پی برد، او را در دفتر جریدهٔ ترجمان به همکاری پذیرفت. در آن هنگام نصیر احمد تنها هجده‌سال داشت، اما با هوش سرشار و ذوق بی‌پایانش، همکار آقای هروی شد. بیش از پنج سال در ترجمان کار کرد و در این مدت از دانش و تجربهٔ آقای هروی بهره‌های فراوان برد و قلمش را در عرصه‌های طنز و نقد اجتماعی آزمود. او شخصی بود مهربان، صادق، روشن‌ضمیر و پرکار. او با تمام توان به وظایفش عمل می‌کرد.
جریدهٔ ترجمان، به مدیریت زنده‌یاد بشیر هروی و با امتیاز پروفیسور داکتر عبدالرحیم نوین، از مهم‌ترین نشریات طنزپردازی و نقد اجتماعی آن زمان به شمار می‌رفت. شاعران، نویسندگان و طنزپردازان کشور نوشته‌های خود را برای چاپ به این دفتر می‌آوردند و نصیر احمد نشاط با رویی گشاده از آنان استقبال می‌کرد. از جمله، زنده‌یاد جلال نورانی نیز در آن جمع حضور داشت. در همین فضا، نصیر احمد نشاط بالید، آموخت و به یکی از طنزپردازان برجستهٔ کشور بدل شد و‌آثار فراوانی خلق کرد.
نصیر احمد نشاط در روز ۶ سنبلهٔ ۱۳۹۸ هجری خورشیدی چشم از جهان فروبست.
روحش شاد و یادش گرامی باد!
