با پیدایش دولت سامانیان، زبان فارسی جان تازه گرفت و شکوه دیرین فرهنگ خراسانی از نو زنده شد. این دولت با احیای زبان فارسی دری در دیوان‌ها، زمینه را برای شکوفایی دانش، تاریخ‌نگاری و اندیشه‌ورزی فراهم کرد. بخارا، پایتخت سامانیان، به مرکز علم و ادب بدل شد؛ جایی که فضلا و دانش‌مندان بسیاری پرورش یافتند. سامانیان نه‌تنها حافظان میراث فرهنگی بودند، بلکه پشتیبانان بی‌دریغ دانش و دانایی نیز شمرده می‌شدند. کتاب «سامانیان و احیای تمدن فارسی تاجیکی» که به همت آکادمی علوم تاجیکستان فراهم آمده، بازتابی‌ست از این دوران شکوفا. در این‌جا بخش ششم شامل؛ «آیین خودشناسی در زمان سامانیان» به خوانش گرفته شده است.
