عمران راتب در سال ۱۳۷۰ هجری خورشیدی در ولایت بامیان متولد شد. آموزش‌های ابتدایی و متوسطه را در زادگاهش به پایان رساند و سپس تحصیلات عالی خود را در دانشکده علوم طبیعی دانشگاه بامیان ادامه داد.
علاقه‌مندی او به ادبیات، فلسفه و فرهنگ از دوران دانشجویی شکل گرفت و مسیر حرفه‌ای او را به سمت نویسندگی، نقد ادبی و روزنامه‌نگاری هدایت کرد. راتب از همان آغاز فعالیت ادبی، مقالاتی در حوزه نقد ادبی، فلسفه و فرهنگ نوشت و با نشریاتی چون «اطلاعات روز» و «سلام‌وطندار» همکاری داشت. او در آثار خود از نظریه‌های فلسفی و ادبی معاصر، به‌ویژه اندیشه‌های ژاک لاکان، اسلاوی ژیژک و ژان بودریار بهره گرفت و ساختارهای فرهنگی و اجتماعی افغانستان را مورد تحلیل انتقادی قرار داد.
از آثار برجسته او می‌توان به مجموعه مقالات «قصه‌ها و غصه‌ها» اشاره کرد و همچنین دست‌نوشته‌ای با عنوان «مالیخولیا و تردید» از او باقی مانده است. همکاری نزدیک او با نهادهای فرهنگی و روزنامه‌های افغانستان و همچنین نقدهای ادبی اش، جایگاه او را به‌عنوان یکی از چهره‌های شاخص نسل جوان منتقدان ادبی افغانستان تثبیت کرد.
عمران راتب در ادبیات معاصر افغانستان حضوری پررنگ داشت و با نگاهی فلسفی و رادیکال، نقدهای ساختاری و فرهنگی ارائه می‌کرد.
عمران راتب در ۶ میزان/مهر ۱۳۹۷ هجری خورشیدی بر اثر ایست قلبی در کابل چشم از جهان بست. مرگ او در جوانی و هم‌زمان با رشد چشم‌گیرش، مایه تاثر عمیق جامعه فرهنگی افغانستان گردید.
روانش شاد و یادش انوشه‌باد
