فلسفه نام‌گذاری «نوروز چهل‌روز» برآمده از آیین دیرین مردم بلخ است که از گذشته‌های بسیار دور و شاید از دورۀ باستان، بلخی‌ها نوروز را از اول ماه فروردین/ حمل با حیات مجدد طبعیت زیبا آغاز می‌کردند و آن را تا برگشت گل لاله در دهم ماه اردبیهشت/ ثور ادامه می‌دهند. در این چهل روز مردم با فضای نوروزی در بلخ و حوالی آن زندگی می‌کنند. جهندۀ حضرت علی یا درفش کاویانی بلخ برای چهل روز برافراشته می‌ماند و در پایان چهل‌روز با مراسم ویژه اما محدودتر از مراسم جهنده بالا، این درفش را پایین می‌کنند و در انبار مخصوص می‌گذارند. هم‌چنان در این چهل روز تعدادی از اخلاص‌مندان به چله‌نشینی مبادرت می‌ورزند. مردم هم‌چنان نذرها و هدایا به بارگاه مولای متقیان می‌آورند و روضۀ حضرت علی پر جمع و جوش است.
به‌این سبب، سال گذشته خانۀ مولانا این سنت نیک نیاکان و نوروز پسندان را با نام‌گذاری هر روز به نام یکی از مفاخر حوزه‌ی تمدنی ما، بنا نهاد و در این‌سال نیز ادامه پیدا کرد با این تفاوت که هر روز به‌نام یکی از وزرای خراسانی نام‌گذاری شده است تا نسل‌های جوان، مفاخر خود را در حافظه داشته و از آنان به پاس خدمات ارزنده و نقش تاریخی شان، قدردانی کنند.
تذکر: هرچندباید این نام‌گذاری از نخستین روز سال نو آغاز می‌گردید، متاسفانه اعلام می‌کنیم که با اندکی تاخیر آن را آغاز کردیم و ادامه خواهد داشت. متعاقب این پست، شرح زندگی این وزرا نیز بصورت جداگانه به مخاطبان خانۀ مولانا نشر می‌گردد.
