عبدالوهاب مجیر فرزند عبدالحسین به روز سه‌شنبه اول اسد/مرداد سال۱۳۵۴ هجری خورشیدی در شهر مزارشریف مرکز ولایت بلخ، متولد شد. آموزش را در مکاتب محمدجان و باختر مزار شریف به فرجام رسانید و در سال 1377 هجری خورشیدی آموزش‌های عالی را در رشته‌ی زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه بلخ به فرجام رسانید.
وهاب مجیر پس از فراغت از دانشگاه مشغول کار در نهادهای حکومتی و غیر حکومتی شد و تجربه‌ی کار در دانشگاه بلخ، ریاست اطلاعات و فرهنگ، بخش دیوانی شورای ولایتی، دفتر مدیوتیک «مرکز فرهنگی آلمان» و دفتر آیینه «مرکز فرهنگی فرانسه» را در کارنامه اش دارد. او از سال 1368 هجری خورشیدی به سرودن آغاز کرد و در کنار آن به خطاطی و رسامی نیز دسترسی دارد. مجیر از شاعران و غزل‌سرایان حوزه‌ی ادبیات بلخ و کشور شناخته می‌شود و از او تاکنون 16 دفتر شعر، یک دفتر نقد و نظر، یک سفرنامه و یک اثر پژوهشی منتشر شده است. آقای مجیر در کنار عضویت انجمن نویسنده‌گان بلخ، عضو انجمن جهانی قلم نیز است و در این نهادها کارهای ارزشمندی انجام داده است.
پس از تسلط مجدد طالبان در سال 1400 هجری خورشیدی، وهاب مجیر مانند بسیاری از شهروندان افغانستان مجبور به ترک وطن شد و در کشور آلمان پناهنده گردید. او در دیار مهاجرت نیز به فعالیت‌های ادبی ادامه داده و آخرین دفتر شعر او بنام «نام تو آبروی تمام کتیبه‌هاست» در تابستان 1403 از سوی نشر مولانا منتشر گردید.
