عبدالغفور آرزو در ۲۸ دلو سال ۱۳۴۰ هجری خورشیدی در شهر هرات متولد و در خانواده‌ی تحصیل کرده بزرگ شد. او آموزش‌های ابتدایی را در مکتب ابتدایی سیف ابن یعقوب هروی (سیفی) به پایان رسانید. پدرش به تاریخ، عرفان، ادبیات و موسیقی کلاسیک علاقه داشت. او از سال ۱۳۵۸ هجری خورشیدی شروع به نوشتن شعر کرد. برادرش عبدالرسول آرزو، طبیب و شاعر بود. ذوق ادبی عبدالغفور آرزو در مکتب سخنوری و سخن‌شناسی برادرش پرورش یافت. به گفته آرزو، او ذایقه ادبی را از مادر و گرایش به عرفان و تاریخ را از پدر فرا گرفته است.
پس از حمله شوروی به افغانستان، عبدالغفور آرزو در ماه ثور سال ۱۳۵۸ هجری خورشیدی به دلیل مخالفت با اشغال افغانستان توسط شوروی به زندان افتاد اما پس از رهایی از زندان در ماه سرطان همان سال به ایران مهاجرت کرد. چند سالی را در شهرستان بیرجند گذراند و سپس در شهر مشهد، مرکز استان خراسان رضوی اقامت گزید. مدتی در انجمن شاعران مهاجر افغانستان و سپس در مرکز فرهنگی زنان به تدریس پرداخت و مقالات خود را نیز همزمان منتشر کرد. عبدالغفور آرزو سپس تحصیلات عالی خود را در تهران ادامه داد و مدرک دکترای خود را از دانشگاه تربیت مدرس تهران به دست آورد. دکتر آرزو همچنان یک دوره کارشناسی ارشد در علوم سیاسی را در دانشگاه آموزگاری (صدرالدین عینی) تاجیکستان در سال ۱۳۹۵ هجری خورشیدی به پایان رسانید.
دکتر عبدالغفور آرزو از سال ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۱ هجری خورشیدی به عنوان رئیس اداری ولایت هرات وظیفه اجرا کرد. او همان سال به عنوان مستشار سفارت افغانستان در ایران تعیین شد و تا سال ۱۳۸۶ هجری خورشیدی در این سمت انجام وظیفه کرد. آرزو سپس در سال ۱۳۸۷ هجری خورشیدی به عنوان مشاور وزیر امور خارجه افغانستان و سپس در سال ۱۳۸۹ هجری خورشیدی به عنوان سفیر جمهوری اسلامی افغانستان در کشور تاجیکستان تعیین شد. او در طول شش سال حضور خود در تاجیکستان در پهلوی حضور دیپلماتیک، فعالیت‌های فرهنگی زیادی انجام داد ازجمله چاپ کتاب «شادزی…/ در قلمرو رودکی» به خط سریلیک و چاپ مجموعه شعر «لبخند خدا» به خط فارسی و سریلیک. دکتر آرزو پس از ختم ماموریت دیپلماتیک خود در تاجیکستان به افغانستان برگشت و تا زمان تحویل‌دهی نظام جمهوری اسلامی افغانستان به دست طالبان به عنوان رئیس آرشیف وزارت خارجه کشور انجام وظیفه کرد.
عبدالغفور آرزو به پاس فعالیت‌های ادبی و فرهنگی خود مدال غازی میربچه کوت خان کوهدامنی و نشان فرهنگی هنری ابوالقاسم فردوسی را کسب کرده است. تا اکنون بیش از ۴۰ اثر در حوزه‌های شعر و ادبیات، عرفان، فرهنگ و جامعه از او به چاپ رسیده اند.
در حوزه سیاست‌شناسی، او آثاری چون «سیاست خارجی افغانستان در قرن ۲۱» و «افغانستان و جامعه‌ی جهانی» منتشر کرده است که به تحلیل سیاست‌ها و روابط افغانستان در سطح جهانی پرداخته است. در زمینه عرفان، کتاب‌هایی چون «شعر و شهود عارفانه» و «مقایسه‌ی انسان کامل از دیدگاه بیدل و حافظ» نشان‌دهنده تأملات فلسفی و عرفانی او هستند. در حوزه بیدل‌شناسی، آثار چون «گزیده‌ی رباعیات بیدل» و «بوتیقای بیدل» نشان‌دهنده اهتمام وی به مطالعه و تحلیل شعر و تفکر بیدل هستند. علاوه بر این، آرزو در زمینه ادبیات و نقد ادبی نیز تألیفاتی چون «نقد خلیلی» و «درنگی در ادبیات فرنگ» دارد که به بررسی مکاتب ادبی غرب و جهان‌نگری ادبیات معاصر پرداخته است. در عرصه قرآن پژوهی نیز آثاری مانند «نیم‌نگاهی به تفسیر مفاتیح‌الغیب» دارد. مجموعه‌های شعر وی، از جمله «جاری تر از همیشه» و «حماسه‌ی ساتی برزن»، «در روزگارخاکستری» و «چترنگاه» ابعاد دیگری از فعالیت‌های ادبی او را به نمایش می‌گذارند.
پس از تحویل دهی نظام جمهوریت به گروه طالبان در سال ۱۴۰۰ هجری خورشیدی، عبدالغفور آرزو همراه با خانواده اش دوباره به ایران مهاجر شد و پس از مدتی به دلیل شرایط دشوار اقامتی در ایران به آلمان پناهنده شد. او اکنون با خانواده اش در ایالت نیدرزاکسن آلمان زندگی می‌کند.
