صادق هدایت در ۲۸ دلو/بهمن سال ۱۲۸۱ هجری خورشیدی در تهران به دنیا آمد. پدرش، هدایت قلی‌خان (اعتضادالملک)، یکی از رجال معروف در دوران ناصرالدین شاه بود. خانواده‌اش از خانواده‌های برجسته تهران بودند و صادق کوچک‌ترین فرزند خانواده.
هدایت آموزش های ابتدایی خود را در تهران آغاز کرد و در سنین جوانی به تحصیل در مدرسه سن‌لویی پرداخته و در آنجا با ادبیات جهانی آشنا شد. همچنین در همین دوره، به متافیزیک و علوم خفیه علاقه پیدا کرد. در سال‌های بعد، هدایت برای ادامه تحصیل به بلژیک و سپس به فرانسه رفت و تحصیلات خود را در رشته‌های مختلفی دنبال کرد. در پاریس به نویسندگی و ترجمه مشغول شد و اولین آثار خود را منتشر کرد. در همین دوران، اولین اقدام خودکشی را انجام داد که نافرجام ماند.
هدایت در سال ۱۳۰۹ هجری خورشیدی به ایران بازگشت و به شغل بانکداری مشغول شد، اما از وضعیت شغلی خود رضایت نداشت و از این رو دوباره به نویسندگی و ترجمه آثار ادامه داد. در این دوران، آثار بزرگی مانند «زنده به گور» و «پروین دختر ساسان» را منتشر کرد.
آثار صادق هدایت، از جمله رمان‌های مشهور او همچون «بوف کور»، تأثیر عمیقی بر ادبیات معاصر ایران گذاشت و الهام‌بخش بسیاری از نویسندگان و روشنفکران ایرانی نسل‌های بعد شد. از هدایت به عنوان یکی از مهم‌ترین شخصیت‌های ادبیات معاصر ایران یاد می‌شود و آثارش همچنان در دنیای ادبیات مورد مطالعه و توجه قرار دارند. او را همراه با محمدعلی جمال‌زاده، بزرگ علوی و صادق چوبک به عنوان یکی از پیشگامان داستان‌نویسی نوین ایران می‌شناسند. هدایت در طول زندگی خود آثار متعددی را از نویسندگان بزرگ جهان، از جمله آنتوان چخوف و فرانتس کافکا به فارسی ترجمه کرد و به عنوان نخستین فرد ایرانی که متونی از زبان پارسی میانه (پهلوی) به فارسی امروزین ترجمه کرد، شناخته می‌شود.
صادق هدایت در زندگی شخصی خود به مسائل روحی و عاطفی زیادی دچار شد. او به دلیل مشکلات روحی و اضطراب‌های درونی چندین بار اقدام به خودکشی کرد و سرانجام در ۱۹ فروردین ۱۳۳۰ هجری خورشیدی در پاریس به زندگی خود پایان داد و در قبرستان پرلاشز دفن شد.
روانش شاد و یادش گرامی‌باد!
